Laurier

Jarenlang had hij in de schaduw van de immense spar van de buren gestaan. Tegen de verdrukking in was hij gegroeid, de laurierboom in onze achtertuin. Veel zon had hij al die jaren niet gekregen. En zo groeide hij  onevenwichtig uit. Naar rechts kon nauwelijks, want daar raakte hij verstrikt in de takken van de spar. Dus dan maar naar links, waar nauwelijks zonlicht kwam. Aan die kant had hij hooguit wat steun aan het schuurtje, waar hij zich bevallig over heen boog. Samen met de lage overhangende takken van de spar vormde hij een lommerrijk prieeltje, waar het op een zoele zomeravond goed toeven was.
Een paar maanden geleden is de hoge spar gekapt. De laurier wist niet wat hem overkwam. De spar trouwens ook niet. Maar nu stond de laurier in het volle licht. Het was alsof je hem opgelucht en verwonderd heel diep hoorde ademhalen. “Ruimte”,  ruisten zijn bladeren. Ik weet niet of bomen kunnen glimlachen, maar het leek er wel op. De laurier genoot van zijn vrijheid. Totdat de eerste najaarsstorm kwam. Toen stond hij huiverend recht in de wind en miste de bescherming van de verdwenen spar. Die had hem, zonder dat hij zich dat bewust was, altijd beschut tegen de snijdende wind. Het had de spar zelfs een paar gebroken takken gekost, maar de laurier werd aangenaam uit de wind gehouden. Nu stond hij te klapperbladeren en boog diep door bij een onverwachte windvlaag. Maar hij hield zich kranig. Zijn nieuw verworven vrijheid was hem meer waard dan deze storm. Hij zou niet bezwijken. En dat deed hij niet. Ook niet toen er een tweede storm kwam. Geen blaadje liet hij vallen. Had hij dat maar wel gedaan. Want nu viel de sneeuw hem aan en bleef plakken op zijn groene bladerdek. Je bent een laurier en dan houd je je bladeren. Maar op elk blad hechtte zich wat ijzel plus een laagje sneeuw. Er was geen spar meer om hem te beschutten. Zijn takken bogen onder het sneeuwgewicht door, heel diep door. En een tak, een dikke tak bezweek, brak af en rustte uit op de bevroren bodem.
Gisteren is de tuinman geweest. Heeft de gebroken tak geamputeerd en de hele boom weer in model gesnoeid. Het lijkt of hij naar de kapper is geweest en hij staat er bij alsof hij aan zijn nieuwe uiterlijk nog moet wennen. Net als ik.