Koorts

Als je, zoals Gade en ik de afgelopen dagen het bed houden, is er weinig spannends dat het beschrijven waard is. Hoogtepunt is het een paar maal daags opnemen van de temperatuur. En dat wijst uit dat Gade het net iets meer te pakken heeft dan ik. Zij scoort tot ver in de 38. Ik zit daar een keer maar net een beetje boven. De rest van mijn waarnemingen zit fors in de 37. Tot 37.9 is er sprake van verhoging. > 38 is goed voor koorts. Al zijn die grenzen arbitrair. Het is maar net hoe je je voelt.  Ik voel me zo dat ik gisteren nog wat boodschappen kon doen bij AH.  Ik kwam daar aan met betraande ogen en met een fantastische niesbui. Zoals altijd liep ik daar wat bekenden tegen het lijf. Mijn belabberdheid straalde hen tegemoet en zij vroegen zich dan ook af wat ik daar kwam doen. “Boodschappen”, antwoordde ik en snoot nog maar weer eens krachtig een papieren zakdoekje vol. De rest van het gesprek liet ik verloren gaan in een hoestbui. Toen ik nog een keer nieste, wensten ze mij: “Gezondheid.” “Te laat”, antwoordde ik. Een standaardgrap die, mits goed getimed, het altijd wel weer doet. Dit keer niet dus.
Van de afgelopen 24 uur heb ik er zo’n 20 slapend door gebracht. Gade zegt dat dat ook het enige is dat helpt om weer beter te worden. Misschien is het ook wel een pleidooi voor een winterslaap. Zou me wel wat lijken. Om gelijk met het invoeren van de wintertijd in winterslaap te gaan. Tegen de tijd dat je dan weer wakker wordt, blijk je opeens een andere koning te hebben en is er ook weer een stuk van je pensioen af. De bank, waar je bij bankiert, blijkt op het nippertje gered te zijn en het griepje waar je mee insliep is helemaal over. En als je dat dan bij het ontwaken allemaal zo hoort en merkt, draai je je nog een keer heel even om en druk je de sluimerknop van je wekkerradio in.