Dansproeverij

We moeten nog even wachten voor we naar binnen mogen. Maar het wachten wordt veraangenaamd door een soort flashmobachtig gebeuren. Uit de groep wachtenden maakt zich een aantal jongelui los. Dansers. Ze dansen een vrolijke choreografie en begeleiden zich zelf met tekstloze klanken of repeterende zinnetjes als “Wat moet ik nu toch weer aan.
Dit gebeurt allemaal voor de ingang van een Arnhemse wijngroothandel. Dat is de verrassende plaats waar een  dansproeverij zal plaats vinden. Nu geen uitgelezen selectie van betere wijnen, maar in een dik uur krijg ik een staalkaart van verschillende dansvormen te zien.  Leerlingen van de dansopleiding van Artez, (semi-)professionele groepen, goede amateurs, alles trekt voorbij. Of liever wij trekken voorbij. We dwalen door de krochten van de wijnhandel annex -museum en op de meest verrassende plaatsen spelen de voorstellinkjes en performances  zich af. In de flessengalerij, de gang met grote gevulde wijnvaten, de bottelplaats, overal zijn dansvloeren uitgelegd, zijn kleine intieme theatertjes geschapen en wordt gedanst.
Dit dansfeest is georganiseerd door de organisatie waar Gade haar en mijn brood verdient. Het spoort precies met wat zij willen. Gelderland versterken met cultuur, diverse disciplines bij elkaar brengen en een brug slaan tussen amateurs en professionals. Hoe lang dat nog zo kan? De toekomst is ongewis. Cultuur is politiek gezien nauwelijks meer een item en in plaats van bevlogen bestuurders lijken boekhouders met tunnelvisie aan de macht. Die denken dat de markt (welke markt?) alles wel in goede banen zal leiden en die niet meer weten van hun verantwoordelijkheid voor merit goods.
Natuurlijk is niet alles wat ik zie even mooi en prachtig. Bij een wijnproeverij vind ik ook niet alle wijnen even lekker. Maar in alle gevallen zie ik betrokkenheid, overgave. En wat ik ook zie is dat er voor deze proeverij extra voorstellingen zijn ingelast. Allemaal volgeboekt.
Je zou willen dat de provincie trots was op zoveel creativiteit en organisatietalent. En dat zij in hun bezuinigingswoede de schoonheid en kracht van dit werk niet met droge ogen onderuit halen.