Consumptiebon

Ik ken niet zo veel cafés waar je een kaartje voor moet kopen. Nu is het café dat ik op het oog heb ook eigenlijk helemaal geen café, maar de organisatoren hebben het zo genoemd om er een sfeer van genoeglijkheid en ontmoeting aan te geven. Ik heb het over het geschiedeniscafé dat een aantal malen per jaar zijn tenten opslaat in de Mariënburgkapel die doorgaans dienst doet als huis van de geschiedenis. Exposities over het vroegere Nijmegen, zijn helden, al dan niet op sokkels, en markante gebeurtenissen wisselen elkaar daar af. En om de paar maanden dus een caféteske bijeenkomst. Twee sprekers, wat nieuwtjes en al twee keer eerder mocht ik al divertissement daar een column uitspreken. Dat doe ik met plezier en als vrijwilliger. Gratis en voor niks. Het comité bestaat uit aardige en keurige mensen. Ook allemaal vrijwilligers die getooid zijn met een badge met hun naam en het logo van het Geschiedeniscafé om hun status en belang aan te geven. Ik heb geen badge. Als ik binnenkom passeer ik de statafel waaraan de naar ik aanneem  penningmeester van het comité de wacht houdt. Hij heeft tenminste een geldkistje voor zich staan. Ik groet hem vriendelijk, ik ken hem tenslotte, en dan bast hij: “Dat is dan 5 euro!” Dat is de toegangsprijs voor de bezoekers, een kleine tegemoetkoming in de kosten plus ook nog twee consumptiebonnen. Een schijntje. Maar ik ben hier op uitnodiging van het comité en toch niet van plan voor mijn eigen optreden te betalen. Ik vertel hem dat, maar zijn antwoord is dat zelfs de burgemeester, als die op bezoek zou komen, zou moeten betalen. Het kost mij weinig moeite hem te overtuigen van het feit dat ik de burgemeester niet ben, maar hij herhaalt nog eens:  “5 euro.” Er mengen zich wat andere leden van het comité in onze conversatie die de kassier duidelijk maken dat ik een medewerker aan het programma ben en niet hoef te betalen. Dan doet de kassier of hij mij niet direct herkend had en zegt: “Je neemt het mij toch niet kwalijk?” Ik antwoord met enig venijn dat ik dat wel doe en ontvang met een beleefd knikje de twee consumptiebonnen.