PHPD

Vriend J is jarig. Vandaag. Maar gisteren gaf hij zijn feestje. Zeg maar feest. Die ochtend kwam ik uit Hamburg gereden waar ik ook al op een feestje was met als thema 2×59. Blijkt het nu dus zelfs 3×59 te worden. Want zo oud werd J. Gade kwam uit Spanje aangevlogen. En we voelden het allebei wel, zo’n lange aanloop naar een feestje. Maar de bijeenkomst was te genoeglijk om te verzaken. Dom van mij was wel  dat ik tussendoor in die alles verzengende bloedhitte naar de wedstrijd N.E.C.-Ajax ben gaan kijken. Ik heb de wedstrijd voortijdig verlaten. Met de rust stond het al 0-4 en samen met zoonlief en vriend I, het vaste gezelschap bij de thuiswedstrijden, verliet ik het stadion. Te heet, te weinig voetbal. Nee, dan was de lommerrijk tuin van J een beter oord om te toeven. De dranken waren koel, het voedsel voortreffelijk. Ik hou van feestjes waar wat te eten valt. In dit geval zelfs een heuse driegangenmaaltijd en dat voor ruim 20 personen.
J is arts. Hij is ook bevriend met andere artsen, waarvan  V en W ook aanwezig waren. Nu wil het toeval, maar toeval bestaat niet zeggen sommigen, dat W ook nog eens mijn huisarts is. Deze drie artsen, J, V en W, stonden een tijdje bij elkaar te praten. Na enige tijd voegde ik mij toevalligerwijs, maar toeval bestaat niet zeggen sommigen, bij hun gezelschap. Mijn huisarts deelde mij mee dat ze gedrieën overlegd hadden en het er samen over eens waren dat mijn toestand uitzichtloos en hopeloos was en onherroepelijk zou leiden tot een pijnlijk en onuitstelbaar einde, maar dat ze me daar wel bij konden helpen. Zoveel troost van bevriende artsen, wie kan zich in meer genegenheid koesteren. Nee, ze waren het er over eens.  Ik leed ontegenzegbaar aan PHPD. Ik stond aan de grond genageld. Zo’n mooi feest en dan deze boodschap. Ik moest even alleen zijn. Influisteringen maakten mij duidelijk wat het was  waaraan ik leed. Ik ben weer naar hen terug gegaan en vertelde hen dat ik vermoedde dat ik leed aan een nog veel gevaarlijker variant. PHPD-po. En zo pareerde ik de artsenhumor, door hen te vertellen dat ik leed aan Pijntje Hier Pijntje Daar-pijntje overal en van plan ben een lotgenotenvereniging op te richten, waarvan ik dan wel voorzitter voor het leven bij wil zijn. Hoe kort dat ook maar zal duren.