Stemwijzer

De laatste jaren heb ik Groen Links gestemd. Ik weet dat verkiezingen in Nederland geheim zijn, maar er is nog niet zo lang geleden een pleidooi gevoerd om met je politieke keuze niet zo geheimzinnig om te gaan. Dat moest dan vooral gelden voor journalisten. Die zouden met de billen bloot moeten. Zowel de schrijvende pers, als zij die gebruik maken van de andere media. Dat zou meer helderheid verschaffen. Op zich natuurlijk een onzinverhaal want de kleur van een beetje journalist is uiteraard af te lezen uit dat wat hij verwoordt en vooral hoe hij het verwoordt of in beeld brengt. Dan proef je zijn voorkeur tussen de regels en beelden door.
Mijn politiek verleden ligt niet bij Groen Links. Ik ben een sociaaldemocraat in hart en nieren. Althans dat vind ik zelf. Er zijn vast anderen die daar anders over denken en op zijn minst enkele nuances daarin zouden willen aanbrengen. Ik voelde mij zeer thuis bij de PvdA. Was daar ooit zeer actief in, maar dan hebben we het wel weer over vroeger. Plaatselijk heb ik nog lang op die partij gestemd, althans op een lid van die partij, die ik dan ook als mijn persoonlijke volksvertegenwoordiger op lokaal niveau beschouwde. Totdat hij niet meer op de lijst stond.
En nu ben ik een zwevende kiezer. Ik zweef links van het midden en zal daar ook wel ergens landen. Ik twijfel tussen de twee eerder genoemde partijen. Hoor dat de Stemwijzer in de lucht is. Ik beantwoord de dertig vragen. En ziet: in 25 van de 30 gevallen ben ik het eens met Groen Links, met de PvdA 24 keer en kort daarop de Partij van de Dieren en de SP. Helemaal onderaan bungelt de VVD, met wie ik het maar 9 keer eens ben. De kleine partijen heb ik niet laten meewegen. Politiek moet wel reëel blijven en ook heb ik geen zwaarte aan bepaalde vragen willen geven. Politiek gaat over alles. De richting van mijn stemgedrag op 12 september is duidelijk. Maar waar mijn stem gaat landen, bij wie van de twee nog niet. Nog niet helemaal.