Bron

Het was een bezige zondag. Eerst het plezierige ontbijt met een Zuid-Afrikaanse vriendin, dan een bezoekje aan Amsterdam, Oude Kerk en Paleis op de Dam, eten op een zomerterras bij Lux, thuis de opgenomen Borgia-aflevering bekijken en dan vroeg naar bed. Dacht ik. Dachten wij. Want toch nog even net na negenen naar Zomergasten kijken. We blijven hangen in dit plezierige gesprek tussen de heren Vrienten en Leyers. Goed, misschien had Leyers af en toe wat door mogen vragen en onderbrak hij Vrienten net op het moment dat die dreigde iets belangrijks, leuks, wezenlijks te gaan zeggen. Maar al met al een aflevering die Gade en ik helemaal uitkeken. Wat wil je, zo vaak krijg je niet zo veel kunst en cultuur, laat staan poëzie op tv te zien en te horen.
Dan vertelt Vrienten dat zij thuis maar drie boeken hadden. Absolom, Absolom van Faulkner, een boek over het houden van postduiven, de hobby van zijn vader en een ééndelige encyclopedie. Dat boek viel, verhaalt Vrienten, altijd open op dezelfde pagina. De bladzijde waar een plaatje stond van ‘de Bron’, een schilderij van de Franse schilder Ingres. Een naakte mevrouw met een kruik waar water uitstroomt op haar schouder. Het is een heel klein plaatje, 2,5 bij 4,5 centimeter. Ik heb het net nog nagemeten. Want ik heb die encyclopedie ook. Of beter gezegd ik heb hem weer. Vroeger thuis stond hij in onze boekenkast. Wij hadden meer boeken dan bij Vrienten, maar als klein jongetje werd ik net als hij altijd weer naar die ene bladzijde in dat ene boek getrokken. Ons oorspronkelijke exemplaar is teloor gegaan. Bij mijn moeders verhuizing naar een bejaardenhuis in 1970 of daaromtrent is het waarschijnlijk bij het grofvuil terecht gekomen. Jaren later zag ik de ‘Encyclopedie voor Iedereen’, zo heet het boek, als decoratie in een Lundiawinkel in een kast staan. Ik vertelde de verkoopster het verhaal , mijn verhaal van mijn band met het boek. Een band die zoveel lijkt op die welke Vrienten had met het boek. En zie, ik kreeg het boek van haar mee. Ik heb haar bedankt met een fikse bos bloemen.
Het is mooi te weten dat ik als kleine jongen mij laafde aan de zelfde bron als Henny Vrienten: ‘de Bron’van Ingres, J.A.D. (1780-1867), Frans schilder, een der grondleggers van het klassicisme, leert de eendelige encyclopedie mij.