Generatiekloof

Hoe lang duurt een generatie. Gezien mijn leeftijd liggen er twee of drie generaties achter mij. Volgens Wikipedia hoor ik tot de protestgeneratie en kwamen na mij de verloren generatie (1956-1970), de pragmatische generatie, ook wel patatgeneratie (1971-1985) en zitten we nu in de grenzeloze generatie (vanaf 1986). Volgens Wikipedia duurt die nog steeds, maar daar geloof ik niks van. Een generatie die inmiddels 10 jaar langer duurt dan zijn voorgangers, terwijl de ontwikkelingen steeds sneller gaan. De afgelopen week was ik weer omringd door een heel stel jonge mensen. Aardige jonge mensen, met wie ik graag in gesprek raak en vaak verbaas ik mij over hun opvattingen en meningen. Ze zijn energiek en doortastend, maar van de andere kant ook heel behoudend, conventioneel en ondanks backpackreizen (vaak van a tot z geregeld) weinig avontuurlijk. De fantasie lijkt niet echt aan de macht. Natuurlijk is het onzin wat ik schrijf. In een generatie lijken de mensen niet allemaal op elkaar. Iedereen is heel verschillend en niemand voldoet precies aan de omschrijving die voor een bepaalde generatie geldt. Neem mij zelf nu eens. Ik zou dus lid zijn van de protestgeneratie. Maar de protesten zijn verstomd en is daarmee de generatie uitgestorven. Mijn generatie wordt ook wel de babyboomgeneratie genoemd. Ik ben een jongen uit de geboortegolf, die zich verzette tegen het verzuilde Nederland? Even geloofde ik nog dat de maatschappij maakbaar was en we de wereld beter konden maken. We kregen, omdat we misschien wel het onderste uit de kan wilden, het lid danig op onze neus en we zagen het land de afgelopen jaren verworden van het trotse gidsland dat het ooit was tot een zich in zich zelf opsluitend kreterig en angstig land. Soms heb ik meelij met de twintigjarige van nu , die moet opgroeien in deze samenleving wars van idealen. Waar dromen nachtmerries zijn geworden.
Ik probeer ze te volgen, die jongelui. In terloopse gesprekken, via de sociale media. Ik zie bij hen toch ook veel elan en moed, maar ben bang dat ze door de generatie voor hen, de achterbankgeneratie, waar de boekhouders de macht hebben overgenomen, beknot en klein gehouden worden. Het wordt tijd dat de huidige generatie op de voorbank gaat zitten en met verbeelding, fantasie en durf het stuur in handen neemt.