Kalender

Op mijn wc hangt een verjaardagskalender. Sterker nog op allebei mijn wc’s hangt een kalender. Dat heb je met zo’n dubbelhuis. Op beide kalenders staan zo goed als de zelfde verjaardagen. Kwestie van harmonisatie en afstemming. Maar naast een verjaardagskalender hangt op een van de toiletten ook nog de literaire dodenkalender van de twintigste eeuw met als titel:“Alleen de dood is tussen u en mij”. Daarop staan de sterfdata van 500 Vlaamse en Nederlandse schrijvers en schrijfsters vermeld en heel veel foto’s van literaire graven. Het was ooit een uitgave van Uitgeverij Bas Lubberhuizen en jaren geleden voor € 9,50 in een Middelburgse boekhandel gekocht. Of was het in Zierikzee? In ieder geval in Zeeland. Op het schutblad van de kalender staat dat er ook ruimte is voor het invullen van eigen doden. Van die mogelijkheid heb ik dankbaar gebruik gemaakt. Familie en bekenden zijn er bijgeschreven. Zo herinnert de kalender mij er aan dat morgen de sterfdag van mijn Ome Cees is. Ome Cees was zijn leven lang vrijgezel, woonde de laatste jaren bij zijn zus en zwager, mijn Ome Jan en Tante Anna, en was net als mijn vader bakkersknecht. Dat schept op zich al een band, maar meer nog dat hij op de zelfde dag als ik jarig was, 22 december. Wel 52 jaar eerder geboren. Hij is in 1976 gestorven, 82 jaar oud. Een voor een Roelofs ongehoord hoge leeftijd! Ik heb nog een levendige herinnering aan Ome Cees. Hij vertoefde meestal in het tuinhuisje van mijn oom en tante, waar wij hem een keer per jaar opzochten. Heel soms pakte hij dan een accordeon waar hij niet op kon spelen, maar een nasaal geneuried liedje mimisch begeleidde. Hij had twinkeloogjes.
Antonie Kamerling zal ik niet op mijn dodenkalender bijschrijven. Geen familie noch bekende van mij en ik niet van hem.