Kroonjaar

Ze is midden in de zomer jarig. Op een dag dat iedereen met vakantie is, gaat of net geweest is. Daarom viert ze haar verjaardag dit weekend. Ze is iemand waar in het Nederlands geen woord voor bestaat. Alleen een omschrijving. Ze is de zus van mijn ex-echtgenote. In de wandeling spreek ik vaak over die laatste als exgenote, mooie samensmelting, maar voor haar zus bestaat geen eigen woord. Voor haar broer trouwens ook niet. Ex-schoonzus dus maar. Goed, die ex -schoonzus vierde dus haar verjaardag. En omdat het voor haar een kroonjaar was, werd er groots uitgepakt. Ze werd 65. Dat kun je nu nog vieren, maar als het te verwachten kabinet zijn zin krijgt, wordt 65 een verjaardag als alle andere. Dan wordt 66 een kroonjaar en later 67. Zo haal je wel de glans van zo’n kroonjaar af.
Ex-schoonzus heeft een wijd vertakt sociaal netwerk. Vertegenwoordigers van allerlei groepen en groepjes waren aanwezig. En ieder groepje kreeg zijn eigen sticker met naam opgeplakt. Wist je hoe het verband was tussen ex-schoonzus en degene die je aansprak. Ik was ingedeeld bij de groep “familie”. Ondanks het feit dat ex-schoonzus al 20 jaar het predicaat “ex” voert. Maar op de een of andere manier ben ik bij die familie blijven horen en zie die catalogisering toch ook als een compliment. De overige categorieën zijn, naast haar werk, een staalkaart van het Nijmeegse actiewezen. Ex-schoonzus zet zich op velerlei wijze met anderen in voor de verbetering van de stad en de wereld, urbi et orbi. Scheiden van afval, eigen monetaire systemen, free hugs, blijbrigade, de groep wouw (wijze oude wijven), noem maar op het het is die zonnige zondagmiddag vertegenwoordigd. En dan blijkt er ook nog een grote categorie die zich eenvoudigweg laat benoemen met de titel “vriend”. En al die vrienden, familie, blijbrigadiers, wijze oude wijven, freehuggers en collega’s genieten van het door ex-schoonzus gemaakte buffet. Die zondagmiddag komt die betere wereld even heel dichtbij.