Wanbetaler

Een paar maanden geleden ontmoette ik haar bij toeval. Bij een concert in een koude kerk kwamen we naast elkaar te zitten. Ik schreef er eerder over. Hoe zo’n gesprek begint. Een vrijblijvende opmerking over de temperatuur en het programma dat het koor gaat zingen. Dat zo iets  zonder aanwijsbare reden kan uitmonden in het uitwisselen van e-mailadressen. Heel vaak lopen dat soort gesprekken dood en eindigen in een beleefd knikje bij het verlaten van ruimte aan het einde van het concert.  Niet in dit geval. Er worden wat korte mailberichtjes uitgewisseld. Mijn gesprekspartner en concertbuurvrouw van toen schrijft, dicht, is docent. We lezen elkaars blogs. Ook als zij weer vertrokken is naar de andere kant van de wereld waar zij woont. In een van onze mailtjes spreken we af elkaar te zien als dat mogelijk is. Nu is ze weer even in Nederland. Bereidt een langer verblijf hier voor, bij haar geliefde. Ze mailt een aantal momenten waarop we elkaar zouden kunnen spreken. Er rolt een concrete datum uit. Gistermiddag. In het café in het centrum van het dorp waar ze nu even en straks veel langer zal wonen. Het wordt zo’n gesprek dat slalomt langs tal van onderwerpen, associatief en zonder dat er een stilte valt. Over algemeenheden en over heel particuliere zaken. Een gesprek waar tijd en ruimte wegvallen of samensmelten. We wisselen onze bundeltjes uit en zetten er aardige opdrachten in. Grasduinen door de boekjes en toveren zo glimlachen op elkaars lippen. De middag vliegt voorbij. We stappen op. Ik bied aan de bescheiden rekening te voldoen en we verlaten het pand. We spreken af elkaar, als zij  voor langere tijd hier is, weer te zien. Geen datum vastgelegd, maar in de overtuiging dat het er zeker van zal komen.
Op de terugweg in de auto realiseer ik me dat ik helemaal vergeten ben af te rekenen. Zelfs bij het weggaan nog te druk in gesprek. Thuisgekomen bel ik met schaamrode konen naar het etablissement waar ik in het krijt sta. “Ja, we hadden het al gemerkt”, bitst de mevrouw die ik aan de lijn krijg. Ik maak omstandig mijn excuses en beloof het bedrag onmiddellijk aan hen over te maken. Ik blijk een echte man te zijn die geen twee dingen te gelijk kan. Genieten van een fijne middag en ook nog afrekenen. Je moet me niet overvragen.