Onderzoek

Over een paar weken staat mij een geneeskundig onderzoek te wachten. Best een spannend onderzoek. Lang geleden heb ik het al eens gehad, dus ik weet wat me te wachten staat, zo ongeveer. Nee, het is niet pijnlijk . Hooguit de uitslag kan pijnlijk zijn. Maar het blijft nu al wel bij voortduring door mijn hoofd zoemen. Niet dat het steeds manifest is, maar het dreinst ergens diep in je gedachten. Net zoals een melodietje of wijsje dat je steeds blijft horen. Was het eerst nog een gedachte van er komt over een tijdje een onderzoek, nu is het wat meer afgebakend aan het worden. Zeker nu de brief van het ziekenhuis binnen is. Daarin staat een soort spoorboekje van wanneer met welke medicijnen op te houden, eetvoorschriften en wanneer welke medicijnen extra te nemen. Ik probeer een schema daarvan te maken en zie dan dat er voor mij onverklaarbare lacunes optreden en ik op enig moment voor het een of ander een medicijnloze periode heb. Weliswaar maar 24 uur, maar toch even als zou ik geen kwaal meer  hebben. Dat kan toch niet waar zijn! Ik bel met een behandelende instantie. En het klopt wel. We nemen mijn schema door. Even een dag voor een van mijn kwaaltjes geen pilletje. Maar daarvoor komt dan een spuitje in de plaats. Moet ik mijzelf in mijn buik prikken. Het advies is dat in een flinke buikplooi te doen. Die heb ik gelukkig in overvloed, dus dat moet geen probleem zijn. Net zo min als prikken, want al jaren prik ik mij wekelijks twee keer in mijn vinger. Ik zou dat bijna gaan missen als het niet meer zou hoeven.
Ik werk het spoorboekje dat ik zelf heb opgesteld bij. Als ik mij daaraan houd moet het lukken. Gelukkig ben ik in deze mijn eigen NS en ProRail in een. Dus veel vertraging zal er  wel niet optreden. Over een paar weken kan de trein gaan rijden.