Nonnetje

Ik ben zeker niet het prototype van een vogelaar. Maar ik leek er wel een beetje op. Stevig jack aan, koddig mutsje op, want het waaide fiks. Nu waait het volgens mij altijd nogal aan de Waddenzee en bovendien miezerde het een beetje. Maar wat mij natuurlijk helemaal een vogelkijker maakte was de pronte verrekijker die om mijn nek hing. Dat was nog niets vergeleken met de outfit van mijn gezelschap. Die hadden weliswaar geen mutsje op, maar wel kijkers bij zich die er uit zagen als bazooka’s, als afweergeschut op imposante driepoten, in alle richtingen verstelbaar.
We installeerde ons op een daarvoor speciaal aangelegde uitkijkheuvel aan de rand van een groot water. Het was niet de Waddenzee zelf, maar een van de vele meren die de overgang vormen tussen de echte zee en het zompige land daar tegenaan. De kijkers werden in stelling gebracht. Heel in de verte kon je met het bote oog vermoeden dat er heel wat watervogels zaten. Met mijn kijker werd dat bevestigd, maar door de kijkkanonnen was het of je bijna midden tussen het gevogelte verkeerde.
Op weg naar de waarneemplek in de grote verlatenheid van dit gebied waar land, lucht en zee met elkaar vermengd zijn, had ik ook al het nodige aan vliegend goed gezien. Buizerd, kiekendief, valkje, kievit. Die kunnen heel goed vliegen, maar niet zwemmen. Het lijkt wel of het ontbreken van menselijke bewoning de vogels vrij spel heeft gegeven. Dit is hun territoir.
Mijn medewaarnemers kirren het uit. De verschillende soorten ganzen worden onverschillig opgesomd. Grauw, brand, kol, Canadees. Maar het enthousiasme neemt toe als er grutto’s worden gespot en lepelaars met hun hoog opwaaiende kuiven, de zilverreiger en eenden en nog eens eenden. Van tafel tot berg. Ik vind het wel aardig, maar de echt euforische staat waarin mijn gezelschap komt,  bereik ik niet. Behalve bij dat ene eendje. Het nonnetje. Met zijn zwart witte tekening, waardoor hij er uit ziet als een slechtgeschminkte Joker uit een Batmanfilm. Ik zie er maar eentje. Het lijkt of er in de eendenwereld net zo weinig nonnetjes meer zijn als in de mensenwereld.