Het was een goed weekend. Het stond bol van de aardige dingen. Van die dingen die het leven aangenaam maken, een mens gelukkig maken, ja ook een vers kopje thee. Het begon al op de vrijdagavond. Een paar leuke optredens van jonge singer-songwiters. Op zaterdag de ontdekking van een nieuw koffiecafeetje net om de hoek, waar niet alleen de inrichting, maar ook de koffie en de appeltaart is zoals die hoort te zijn. Het weer was prachtig en de golfbaan lag er uitnodigend bij. En ondanks het feit dat ik geen bal sloeg, was het lekker buiten te zijn. En toen kwam W. op bezoek en bleef overnachten. Zaterdagavond was helemaal een hoogtepunt. Wij wonnen met 4-0 en sprankelend voetbal van Groningen. En de zondag was al even plezierig. Weer even naar de golfbaan en W. ingewijd in de beginselen van deze sport, die ik zelfs na 18 jaar steeds minder onder de knie krijg. Maar ik blijf er vrolijk onder. Het is plezierig om ook op dat gebied de ambitie achter je gelaten te hebben. We drinken onze middagkoffie in het nieuwe cafeetje, waar nog steeds alles klopt en de bediening het plezier alleen maar verhoogt.
Als W. vertrokken is wacht ons de zondagavond. We hebben het er vanmiddag nog over gehad dat de zondagavond vaak zo vervelend kan zijn, zeker als je weer een werkweek wacht. Ik heb daar geen last meer van. Een paar dagen geleden hebben we een film opgenomen. ‘Ich bin die Andere’ van Margaretha von Trotta. De film begint veel belovend. Bijna surrealistisch. Maar wordt allengs voorspelbaar in het onvoorspelbare. We kijken hem toch helemaal uit. Of eigenlijk niet helemaal. Want we hebben hem net te kort verkeerd geprogrammeerd. De slotscène nadert zijn dramatische hoogtepunt. Ik voorspel precies wat er zal gebeuren. Het klopt. Ik krijg dan vaak een wat katterig gevoel, als de regisseur niet creatiever is dan ik. Dat betekent niet dat ik zo goed ben, maar de regie te beperkt. Die verrast me niet. En ik wil verrast worden. We missen de laatste minuut van de film. Het weekend is herinnering. We gaan naar bed. De nacht maakt alles weer goed.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
“Les vacances de monsieur Roelofs”, jij hebt Tati niet nodig!
Zie je vrijdag!
x