Evergreen

Mijn zanggroepje op het plaatselijke kunstencentrum is fors uitgebreid. De eerste 15 bijeenkomsten zijn voorbij en nu is het tweede semester begonnen.  We waren met ons 7-en. Nu zijn we met 14 mensen. Zo waar 4 mannen en ook nog een stel jongelui erbij. In ons ‘oude’ groepje waren we bijna allemaal 50+ en erger. Nu zijn er ook een aantal 20-ers en 30-ers.
We zingen dat het een lieve lust is. Misschien niet altijd voor het oor, maar de zangvreugde is er niet minder om. De juf deelt ons enthousiasme of liever gezegd is de katalysator er van. Na de oefeningen met lijf en stem gaan we aan het zingen. Gisteravond passeerden “Pasa el aqua” en “Halleluja” van Leonard Cohen de revue. Ja, het repertoire is veelzijdig. We zingen het op velerlei manieren en het wordt afgewisseld met een middeleeuwse beurtzang die, het is immers Valentijnsdag, over de liefde gaat. Tegen het eind van de bijeenkomst vraagt de juf of er nog een verzoeknummertje is. Om lekker uit te zingen. Het oorspronkelijke groepje vraagt om “Aan de Amsterdamse grachten”. We hebben dat het vorige semester onder handen genomen. Een aantal van de jongere leden kijkt verbaasd. Niet omdat zij het een afschuwelijk nummertje zouden vinden, maar eenvoudigweg omdat het hen niks zegt. “Aan de Amsterdamse grachten”, nooit van gehoord, laat staan van de bomen die dromen en het bootje dat over het water gaat. Ik ken het liedje van buiten en leg aan mijn jonge buurvrouw uit dat het een soort pseudo Amsterdams volkslied is, zoals “Al mot ik krûpe” dat voor Nijmegen is. Ik leefde in de veronderstelling dat iedereen dit kent. Het is tenslotte het traditionele slotlied van de jaarlijkse Prinsengrachtconcerten en veel vroeger een liedje dat Wim Sonneveld zo gevoelig zong. Het was een klassieker, een evergreen. Maar nu blijkt dat het een jongere generatie niets meer zegt. O, ze zingen het van harte mee, maar wel van blad, want de tekst hebben ze nooit eerder gehoord. Een evergreen die aan het verbleken is. Sommige cultuurgoederen lijken vanzelf uit te sterven, met of zonder subsidie.