Natuurlijk gaat het leven gewoon verder. Ik doe mijn daagse dingen die in niets verschillen van de regelmaat van de dagen er voor of de onrust van een dag met afspraken. Maar het gevoel is anders als je cardioloog je heeft verteld dat hij je binnen zes weken voor een hartkatheterisatie verwacht. Die verwachting vult je denken. Het is of mijn hoofd van binnen is opgevuld en die komende afspraak een laagje over je bestaan legt. Of er in mijn kop een neonreclame ronddraait met het woord “katheterisatie” in stralend rode letters. Het idee moet nog in mijn systeem worden opgenomen, zodat ik er minder vol van ben. Ik heb het hele circus al eens meegemaakt. In 1985. Nu vindt de cardioloog het weer eens tijd om mijn hart goed te bekijken. Te bezien of er een aanwijsbare reden is voor mijn kleine klachtjes rond vermoeidheid en kortademigheid. Het hoeft niet subiet. Binnen nu en 6 weken. “Rekent u er maar op dat het dan ook pas over 6 weken is”, vertelt de mevrouw van de katheterisatieplanningsafdeling. Intussen is er al bloed geprikt en zijn er longfoto’s gemaakt. Ik zal nog bericht krijgen over het aanpassen van mijn medicatie rond de ingreep. En dan is er het vervolg. Een ingreep of niet.
Het lijkt nu even of er niets anders bestaat dan dit. Onzin natuurlijk. Al het andere is er ook nog, de afspraken en afspraakjes, het bezoek aan de pedicure, de rondleiding, het gesprek over de literaire bakens en een plotseling ingelast optreden bij de Dichtersnachten. Het gaat er nu om dat laagje om je denken over wat komen gaat niet te dik te laten worden. Alsof er niets anders zou zijn.
Er zijn weer schilders in mijn huis bezig. Ik drink koffie met hen en we babbelen over wat ons bezighoudt. “Je moet gewoon weer even op de resetknop drukken”, zegt een van hen, “Werkt het systeem weer normaal.” Het is nu nog even zoeken naar waar die knop ook precies weer zit.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik snap het helemaal Jan, je zou de tijd even stil willen zetten tot je weer bijgebeend bent.
Leuk om je donderdag te zien optreden 😉
Wat naar, Jan. We leven met je mee, sla je erdoorheen!
Het lijkt me erg bepalend zo’n mededeling. Heel veel sterkte en hopelijk valt het allemaal mee. Mij Wies zegt altijd: positief denken. Maar ja, zij doet ook aan reiki.
Verdorie!….
Super mega hugxxxxxxxxxxxxxxxxxx!!
Zo snel mogelijk een afspraak maken, des te sneller achter de rug……
X
Vervelend is dat Jan, dit temeer omdat je voor dit “just to be sure onderzoek” wat door de instantie wordt afgedaan met burocratie als een APK keuring , weer een aantal dagen loopt te stuiteren met een “er zal toch niet weer wat mis zijn gevoel”.
En er zijn leukere dingen om aan je hoofd te hebben.
Wellicht hebben vrouwen die aan een bevolkingsonderzoek voor bijv. borstkanker dat ook elk jaar.
Nee, er is natuurlijk niks mis met je, want zelfs jij wordt een dagje ouder en dan beginnen de scharnieren wat te piepen.
Ja die dokter heeft gelijk, hij volgt gewoon het statistisch systeem, dan is ie ook van het gedoe af, al zou je liever wat meer als Jan dan als een casus behandeld worden.
Da’s hoe cynisch het ook klinkt een werkelijkheid, die je best, als een heleboel andere onzin naast je neerlegt.
Met een glas wijn voor de spiegel gaan staan en naar jezelf knipogen is misschien het beste om die neon reclame af te zetten.
Je hebt al heel wat stormen doorstaan Jan, moet vertrouwen geven.
Niet leuk, maar wel goed dat er na gekeken wordt jan.
laat irrationele gedachtes daarover niet toe, dan wordt het laagje niet te dik!!!
komt goed.
groetjes
peter
Hallo Jan, sterkte!
En die opmerking ‘effe resette’, vind ik erg grappig!
Daar ga je trouwens met een goede punchline overheen.
Zet ‘m op en alle goeds.
Paul