Hoe die precies in mijn bezit kwam weet ik niet meer. Ooit was hij van ons, van Ex en mij. En hoe wij hem kregen? Hij kwam uit het familiebezit van Ex. Hij was van haar grootmoeder geweest, de over-oma van onze kinderen. Maar Ex noch ik kunnen terughalen hoe de spiegel van die oma bij ons terecht kwam. Misschien wilde niemand ander hem hebben toen oma op hoge leeftijd overleed. Waar hij toen in ons huis kwam te hangen, we herinneren het ons geen van beide meer. Wel dat hij via de boedelscheiding bij Ex terecht kwam. Hij kwam tenslotte uit haar familie. Totdat de spiegel naar mij verhuisde. Ex wou hem wegdoen, desnoods naar het stort, maar dat vond ik zonde. En zo kwam de spiegel bij mij. 40×60 centimeter met een houten zwart-gouden lijst. Hier leidde de spiegel een kwijnend bestaan. Geen prominente plaats, maar op een slaapkamer ergens achter een deur die meestal openstond, onzichtbaar. Er werd zo weinig in gekeken dat je er voor kon vrezen dat hij het spiegelen zou vergeten. Een spiegel die niet meer wist hoe een spiegelbeeld te vormen. Iets triester bestaat er nauwelijks. Ik vroeg Ex of ze hem terug wilde hebben. Nee dus, ze had hem destijds tenslotte niet voor niets met mij meegegeven. Zoon en dochter gebeld of die er prijs opstelden zich over dat stukje familiebezit te gaan ontfermen. Ook niet.
Ik heb de spiegel op Marktplaats gezet. Daar kwam hij te staan tussen 1500 andere antieke spiegels. Vraagprijs € 50,- bieden mogelijk. In totaal werd de advertentie 143 keer bekeken. Drie reacties. Van eentje nooit meer iets gehoord. Een bod dat zo laag was dat ik de bieder weggehoond heb en een bod waarbij de mevrouw uit Laag-Soeren en ik na wat heen en weer bieden op € 40,- uitkwamen. De spiegel verwisselde van eigenaar en ik was € 40,- rijker. Geld dat eigenlijk niet van mij was. Ex wilde er niets van hebben, maar vond een verdeling tussen Zoon en Dochter redelijk.
Gistermiddag lunchte ik met Zoon en overhandigde hem zijn twintig euro. Hij stond er vervolgens op de rekening te betalen. Dochter heeft haar aandeel nog tegoed. Misschien ga ik maar eens met haar lunchen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ja ,..écht een Ollanderke hé!
x