Bril

Ik draag van tijd tot tijd een bril. Het is een bril van niks. -1.5  of zoiets. Eigenlijk vooral nodig bij het tv-kijken en autorijden. Als ik iets wil lezen, moet de bril af. Ik zet hem dan hoger op mijn hoofd of leg hem zo maar ergens neer. Gevolg is dat ik hem ook geregeld kwijt ben. Ik moet dan teruggaan in mijn gedachten waar ik het laatst ben geweest, iets heb gelezen en hem heb neergelegd. In 9 van de 10 gevallen klopt dat. En zo maak ik geregeld stapjes terug in mijn leven. Leg ik de laatste 10 of 20 minuten weer in omgekeerde volgorde af. Nog vaker gebeurt het dat ik mijn bril zoek en hij toch gewoon in mij haren steekt. Vreemd is ook dat ik hem daar ook vaak voel, daar hoog op mijn voorhoofd, terwijl hij elders ligt.
Onlangs ontwaarde ik op het linkerneusvleugeltje van mijn bril een zwart plekje. Ik neem aan dat je het stukje bril dat op je neus steunt zo kunt noemen. Omdat ik twijfel of dat wel zo is, zoek ik bij het schrijven van dit stukje even op internet. Dat leert mij dat de officiële benaming van wat ik bedoel de pad van een neussteun is.  Goed, als je iets niet zeker weet altijd even checken. Op de pad van mijn linker neussteun zat dus een zwart plekje. Dat plekje drukte ook licht hinderlijk op de linker zijkant van mijn neus. Ik dus even bij mijn opticien langs. Vriendelijke mevrouw die ik vertel dat dat vleugeltje dus waarschijnlijk een beetje verroest is en door het kussentje steekt. Ik weet dan nog niet dat dat kussentje een pad heet, anders had ik dat wel gezegd. “Titanium brillen kunnen niet roesten, mijnheer.”, zegt de vriendelijke mevrouw, “Het zal wel huidvuil zijn.” Ze ziet hoe ik me geneer. Huidvuil. Ik voel me een smeerpoets. “Ach, mijnheer, dat komt bij iedereen voor”, troost ze mij. Met mijn nagel kan ik het minuscule stukje vuil verwijderen. Ze biedt me aan de bril even helemaal schoon te maken. De beide kussentjes worden vervangen en ook de oortips op de veren. Ja, ik ken nu alle termen.  “Volgend jaar weer even terugkomen voor een servicebeurt”, zegt ze ten afscheid. Ik zal zelf het huidvuil in de gaten houden.