Uitzicht

De ene dag is de andere niet. Als ik nu opkijk van het toetsenbord (nee, blindtypen lukt mij niet) en ik kijk naar rechts zie ik de witte muur van mijn werkkamer. Kijk ik naar links dan kijk ik de tuin in en heb zicht op een heel hoge spar, tientallen jaren geleden als overgebleven kerstboompje geplant. Met de laatste storm zijn er weer heel wat dode takjes uitgewaaid. En soms denk ik dat hij bij een fikse wind te veel overhelt. Maar Gade zegt dat er niets mee aan de hand is. En zij is van het tuinbeheer. Bovendien staat de boom in de tuin van de buurman.
Gisteren, als ik opkeek van de plaats waar ik mijn teksten tikte, zag ik alleen maar bos om me heen. Twee lichte ramen met uitzicht op bomen, een vijvertje en heel veel vogels. In een van de bomen hing een voederbak voor vogeltjes en het was een af en aan gevlieg van mezen in alle soorten en maten, vinken, boomklevers, roodborstjes, merels en een enkele vlaamse gaai. De wolken die snel voorbij trokken strooiden een wisselend licht op dit tafereel dat alles had van een schoolplaat met als titel ‘In het bos. Het was een mooi plekje waar ik zat. Dat boshuisje ergens in de Achterhoek. Er zijn van die plekken waar je je direct helemaal thuis voelt. Dat gebeurt mij vaak in een door Gade met zorg gekozen vakantiehuisje. Zij heeft er een neus voor om op grond van internetinformatie een mooi onderkomen te boeken. Ik heb daar een oneindig vertrouwen in, hoe zij steeds er weer in slaagt geweldige accommodaties uit te kiezen. Maakt niet uit: Italië, Spanje, Frankrijk, Wales of Engeland. De afgelopen week was zij weer druk in de weer voor de komende zomer iets te zoeken. De keuze is nog niet definitief, het lijkt de Dordogne te worden. Maar ik weet nu al dat het uitzicht prachtig zal worden. Mooier dan thuis, hoe wit de muur ook is, hoe statig mijn spar.