Bellen

Al in het begin van de jaren 50 van de vorige eeuw kregen wij telefoon. Als een van de eersten in de buurt. Alleen kruidenier Jansen, waar wij boven woonden, had zo’n apparaat. De winkel fungeerde dan ook als openbare telefooncel. Voor een dubbeltje kon je er bellen. Dat was ook het bedrag dat buren die bij ons kwamen bellen, betaalden. Eigenlijk best veel geld in die tijd, bedenk ik mij nu. Maar het hebben van een telefoonaansluiting was ook een luxe. Ik weet nu nog ons eerste nummer. 31738. Makkelijk te onthouden. Een sommetje 31+7=38. Waarom wij een telefoon kregen? Ik zou het niet meer weten. Misschien had het iets te maken met mijn oudste broer, die bij de Bescherming Bevolking, de BB zat. En was hij onderdeel van een telefoonketen, die als er rampspoed dreigde, opgeroepen werd om het Waterkwartier tegen de Russen en/of hoogwater te beschermen. Maar waarschijnlijk is dit een apocrief verhaal, uit verschillende herinneringsflarden samengesteld. De telefoon was toen nog iets bijzonders . Een bakelieten apparaat, stevig tegen de muur geschroefd met een actieradius ter lengte van het snoer van de hoorn naar het toestel. Anderhalve meter.
Kom daar nu eens om. Telefoons zijn iets groter dan een bankpasje en vrijelijk overal mee naar toe te nemen. En iedereen heeft er minstens een. Gade ook. Of liever gezegd, die had er een. Zij is die van haar kwijt. Zo goed als zeker samen met haar handschoenen in de trein laten liggen. Dus wij afgelopen zaterdag de stad in. Gewapend met uitdraaien van de registratie van haar instelling bij de Kamer van Koophandel en legitimatie naar  de telefoonwinkel. Een nieuwe sim-kaart. Maandag is ze weer in de lucht, want op haar werk ligt vast nog wel een niet meer gebruikt toestel. De twee die wij nog thuis hadden liggen, stuurden we kort geleden naar de Stichting AAP. Voor het goede doel. In het vervolg er toch maar eentje in reserve houden. Na de telefoonwinkel gingen we naar de handschoenenwinkel. Al het verlies is weer aangevuld. Het blijft een risico, maar mobiele telefoons en handschoenen schroef je niet vast aan de muur, tenzij je het functieverlies  accepteert.