Aanstraten

Er zijn van die dagen dan gebeurt er gewoon te veel. Nee, geen wereldschokkende dingen, maar je spoedt je van het ene afspraakje naar het andere en van het ene toevallige gesprek naar het volgende. Neem nou gisteren. In de ochtend doe ik de boodschappen bij Albert Heijn en de visboer voor de avondmaaltijd. In de late namiddag arriveert een gastenpaar, dat een ruime week bij ons blijft logeren. Hij is een Maleisische meditatieleraar die in Nederland een aantal workshops zal geven. Ze waren eerder een avond bij ons op bezoek, maar nu stellen we graag een deel van ons huis beschikbaar. Het is tenslotte groot genoeg daarvoor. De avondmaaltijd is genoeglijk en smakelijk. We lachen veel, ondanks dat we het natuurlijk hebben over de politieke ontwikkelingen in ons land, die me toch steeds meer met schaamte vervullen.
In de middag heb ik een van gezelligste trouwerijen in mijn carrière als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Een sprankelend huwelijk van twee vrouwen die al 27 jaar bij elkaar zijn. Het bevestigt mijn opvatting dat je nergens ooit te oud voor bent. Het gaat er vrolijk aan toe, maar is tegelijk ook ontroerend. Zoveel genegenheid, zoveel vrienden. De provisorische trouwzaal in het Museum Het Valkhof kan het aantal bezoekers maar net aan.
Als ik terugkom van het ochtendbezoek aan de grootgrutter loop ik de nieuwe buren tegen het lijf. Ze wonen een eindje verderop, maar onze straat is zo klein dat iedereen bijna je directe buur is. Zij zijn de keuken uit hun nieuwe onderkomen aan het slopen en mogen het afval kwijt in het bouwputje voor een nieuwe zitbank, die straks onze straat nog gezelliger zal maken. Ik waarschuw ze dat dit over 500 jaar de archeologen tot grote verwarring zal brengen als die naast Romeinse resten 20e-eeuws scherfwerk zullen aantreffen. Ik spreek ook nog even met de stratenmakers die de afgelopen weken druk bezig zijn geweest onze straat te restaureren. Als ik vraag wanneer de laatste rommel verwijderd wordt, is het antwoord dat dat gebeurt als het bankje geïnstalleerd is en zij de omgeving daarvan aangestraat hebben. Weer een nieuw woord geleerd op zo’n dag waar gewoon te veel gebeurt voor één verhaaltje.