Heeft vriendschap een uiterste houdbaarheidsdatum? Moet je, als je een vriendschap te lang hebt laten staan en er niets mee gedaan hebt, weggooien? Wat is vriendschap? Wanneer noem je iemand een vriend? Soms denk ik wel eens dat ik maar een echte vriend in mijn leven heb gehad en heb. Natuurlijk zijn er fiks wat mannen in mijn omgeving waar ik vriendschappelijk mee optrek, zeer vriendschappelijk zelfs. En ik koester mijn vriendinnen, maar met vrienden ligt het toch anders. Dat is er maar een. Ik heb hem en zijn vrouw net weer uitgezwaaid. Ik zie mijn vriend maar zelden. Hij woont in Den Haag, maar zo eens in het jaar zien we elkaar weer, komen we bij elkaar op bezoek, samen met een vriend van hem en onze vrouwen. Ik was heel nauw bevriend met hem van mijn 4e tot mijn 14e jaar. Daarna groeide onze levens uit elkaar. Maar in die 10 jaar zagen we elkaar dagelijks, we woonden bij elkaar om de hoek. En buiten de jaarlijkse kerstkaart was er eigenlijk geen contact. Een paar jaar geleden trouwde ik hem. Hij was weduwnaar geworden en had een nieuw lief gevonden. In de tussentijd hadden we elkaar niet of nauwelijks meer ontmoet. Zo’n 55 jaar sluimerde de vriendschap. En nu weten we allebei weer dat die er is. Eigenlijk nooit weggeweest. En ze zijn er weer. De verhalen van vroeger. Verhalen die elkaar bevestigen, ieder vanuit zijn eigen beleving. Maar meer nog dan de verhalen is er het gevoel: dat is mijn vriend. Een vriend die een brug door de tijd slaat. Er is niemand meer in mijn leven die mij zolang kent als hij. Alle leden van het gezin waar ik toe behoorde zijn er niet meer. Dood. Dus hij kent me het langst. 61 jaar geleden begon die vriendschap.
Het werd laat gisteravond, zeker voor mijn doen. En de vriend en zijn vrouw bleven bij Gade en mij logeren. Bij het ontbijt praten we verder. Over toen en over nu. En we spreken af dat de volgende keer we elkaar weer zien in Den Haag. Ik weet dat het weer laat zal worden, zeker voor mijn doen.