Bezig

Toen ik nog op de lagere school zat, was de lesdag ’s ochtends van 9-12 en ’s middags van 2-4 uur. In de 5e en 6e klas kwam daar nog een ½ uur Frans bij en een 1 uur bijles om je klaar te stomen voor MULO of nog meer. Mijn lagere school leidde standaard op voor de ambachtsschool. De middag duurde dus van half twee tot 5 uur. En de enige club waar ik op zat, of zoals we dat in goed Nimweegs zeiden, onder was, was de Gymnastiekclub Hercules, 1 uurtje per week. Tijd te over om te lezen en te spelen. Een rustige jeugd.
Nu hoor ik van tijd tot tijd over het drukke leven van een basisscholier. Naast de lessen is er de buitenschoolse opvang plus het paardrijden, de muziekschool, de hockeyclub en niet te vergeten het ballet en weet ik waar een kind nog meer op kan zitten. Stresskinderen met een agenda waar je U tegen zegt. Er blijft de kleine nauwelijks tijd om met zijn vriendjes te chatten of te sms’en, laat staan dat er nog tijd is voor op straat spelen, een potje hinkelen of tollen. De nostalgie en het vroeger was alles beter gevoel slaat weer onverbiddelijk toe.
Mijn lagereschooltijd speelde zich of tussen 1952 en 1958. En nu ben ik een AOW’er met een afroepbaantje als trouwambtenaar. Tijd te over voor een kop koffie bij vrienden, een nietszeggend praatje met de buren en rustig de dagelijkse boodschappen doen bij AH. Totdat blijkt dat de agenda toch langzaam volloopt. Die paar bestuurtjes en werkgroepjes, dat is nog goed te doen. Maar dan kom ik erachter dat ik daarbij nog een zanggroep heb, zangles, bridgeles, mijn wekelijkse fitnessuurtje en in de winter geregeld golfles. De dagdelen raken allengs gevuld en dan zou het ook nog goed zijn al ik elke dag een uurtje zou wandelen of fietsen. Er blijft haast geen tijd over om gepensioneerd te zijn. Ik heb het bijna net zo druk als een leerling van de basisschool en dat kan toch niet de bedoeling van het ouder worden zijn.