Vroeg

Half negen. Ik vind dat een redelijke tijd om op te staan. Ik ben tenslotte niet voor niets met de VUT. Er is dan het vaste ochtendritueel van toilet bezoeken en toilet maken middels douchen, tandenpoetsen, eens in de twee dagen scheren (de baardgroei vraagt niet om meer) en ontbijten, twee sneetjes bruinbrood en een mok thee plus de NRC.next. Het ritueel wordt traditioneel afgesloten met het oplossen van de kruiswoordpuzzel in die krant. Dan kan voor mij de dag beginnen. Het blog vraagt en krijgt zijn aandacht en vervolgens doen we wat de agenda te doen geeft. Meestal is het dan al tegen half elf. Tijd voor koffie, hier of elders.
Deze week is dat twee keer faliekant mis gegaan. Maandag fietste ik om half negen al naar de dokter en vanochtend was het nog erger en zat ik op genoemde tijd al aan een vergadertafel in de stadsbibliotheek. Even een half uurtje babbelen over de literaire bakens in de stad. Ik zit in een werkgroep die er een aantal realiseert en vanochtend in alle vroegte was er een afstemmingsoverlegje tussen werkgroep en bieb.
Zo, voor mij althans, vroeg op moeten, zorgt ook voor een onrustige nacht. Ik ben bang door de wekker heen te slapen en vaker dan gewoonlijk word ik even wakker om met één oog te zien dat het nog lang geen opstaantijd is. De uren verspringen dan in vreemde porties. Het begin van de nacht word ik om het half uur wakker, later loopt dat op tot om de twee uur, zodat ik net op tijd ben om op te staan.
Toen ik vanochtend naar stad fietste, werd ik teruggeplaatst in de tijd. Het was niet alleen vroeg, het was ook vroeger. Toen ik op dit uur naar mijn werk ging. Ik geniet van de heldere ochtend. Maar meer nog van mijn VUT. Morgen slaap ik weer tot half negen.