Vakantie

Maandagavond. Zo dadelijk nog een kleine vijftig bladzijden te gaan in Van der Heijdens ‘Tonio’. Dan is de vakantie echt voorbij. Goed, dinsdag nog even naar Dover rijden en dan met de boot naar Calais. Misschien lukt het op de boot dit stukje te plaatsen, lukt dat niet dan wordt het woensdagochtend in Nijmegen het eerste wat me te doen staat.(Maar het lijkt al onderweg in een wegrestaurant ter hoogte van Reading te lukken!) Gade en ik hopen tegen het middernachtelijk uur dinsdag thuis te zijn. Thuis. Voelden we ons in onze cottage in Ruardean dan niet thuis? Natuurlijk wel. Het was knus en gezellig, veel gedaan, veel gezien, maar op vakantie blijf je toch ook bezig. Je wenst er uit te halen wat er in zit, in zou kunnen zitten. Dus bijna elke dag wel een programmaatje. Een kasteel, een stadje, een wildpark met prachtige roofvogelshows, hier en daar een abdijkerk, een terrasje, vijf keer wezen golfen, een middagje fietsen, een sproojesachtig hobbitbos en te veel cream teas. Elke morgen even in Ross koffiedrinken bij Caffé Eleganza en daar op Internet de blog plaatsen, die van neef lezen en even de mail bekijken. Bij binnenkomst wisten ze al: one regular cappuccino and one regular cappuccino décaf. Vertrouwdheid in een paar dagen opgebouwd. En natuurlijk lezen. De oogst deze vakantie was het al eerder genoemde ‘Tonio’. Dat werd voorafgegaan de ‘Baltische Zielen’ van Jan Brokken. Maaike Meijers Vasalis biografie moet wachten tot ik weer terug ben.
De auto is gepakt, de fietsen staan op de drager, de Tomtom is geprogrammeerd op Dover Veerhaven. Vanmiddag nog even getankt en nu dit blog opslaan en nog een uurtje lezen. De wekker staat voor dinsdagochtend op half acht. Dat is nog eens wat anders dan uit ons zelf om een uur of negen, half tien wakker worden en langzaam heel langzaam opstaan. De vakantie lijkt echt voorbij.