Drukte

Hoeveel indrukken kan een mens op een dag aan? Dat vroeg ik mij gisteren weer af toen ik in een levendige omgeving aan het werk was. Of aan het werk, in ieder geval bezig. Mijn domicilie is deze week een grote dubbeldeks tent, die midden op de Nijmeegse Wedren het zenuwcentrum van 95e Vierdaagse staat te zijn. Een lange dubbele tafel met daarop 8 computers in een grote ruimte waar het verder wemelt van de journalisten die allemaal gaan schrijven over dit vreemde fenomeen. Ik zelf mag een miniem intern periodiekje mee vol schrijven. Fait divers, human interest. Resultaat van korte gesprekjes en vlugge observaties. Ik hack geen mobiele telefoons, wij maken het nieuws zelf.
Op de achtergrond schalt de muziek over de Wedren en met enige regelmaat hoor ik een zanger “Nijmegen, zijn we er klaar voor?”over het plein schallen. Intussen gaat ook de telefoon. Omroep Brabant wil de Vierdaagse-arts spreken en een andere journalist wil zich op het laatste moment nog accrediteren. En daar tussen door veel passanten voor een kop koffie of een praatje, een intern overlegje en bilateraaltje. We spelen redactietje.
En tussen de drukte door schrijf ik al stiekem een dag te vroeg aan dit blog. Kan er nog wel bij. Vanavond in mijn bed hoor ik nog steeds de dreun van de muziek. Muziek? Twee muzieken, de band probeert zich niet te laten overstemmen door het dweilorkest dat even verderop zijn best staat te doen. Dit is mijn Vierdaagse. Ik zal geen stap wandelen. Beleef het evenement zo op mijn heel eigen wijze. Alle zintuigen worden geprikkeld. Ik hoor en zie. Maar ruik bovendien ook de hamburgers en friet die in menigvoud geconsumeerd worden. En dan is de Vierdaagse nog niet eens echt begonnen. Op dinsdag zal dit beeld gecompleteerd worden door 45.000 wandelaars. Nog meer drukte, nog meer indrukken. Een mens kan heel wat hebben en zaterdag is het allemaal weer voorbij.