Het zou een rustige dag worden. De Grote Dossier Moddergatdag. Op de een of ander manier lukte dat ook, maar als je nagaat wat een mens op een rustige dag allemaal kan doen, hoeveel mensen je dan kunt ontmoeten, wordt het je onrustig te moede. Ga maar na. Ik rijd 250 kilometer om gehoor te geven aan de vriendelijke uitnodiging van blogneef om deze dag mee te maken. Hij heeft een oud vissershuisje in het altijd rustige, zeg maar gerust slaperige Moddergat, aan het randje van het Wad, nog net op het land. De gasten, allemaal lezers van zijn blog, komen vanuit het hele land. 20 mensen, met een oververtegenwoordiging van schouwburgdirecteuren.
Het is nog een hele toer de plaats van bestemming te bereiken. Dat is het Garnalenfabriekje, nu in gebruik als wat ze in Frankrijk een ‘salle polyvalente’ zouden noemen. In Moddergat wordt 1 keer per 4 jaar een dorpsfeest gevierd. En dat is net op deze dag. Het. dorp is uitbundig gepavoiseerd. Daar heb je als automobilist weinig last van. Erger is de optocht. 4 of 5 versierde carnavalswagens, met drinkende mannen en veel harde muziek, die in volstrekte wanorde de 4 straten van het dorp doorkruisen. Het dorp heeft een 3-sprong, nu bezet door 3 wagens, die elk 10 centimeter breder lijken dan de straat toestaat. Wij slalommen door het dorpsfeest. Andere gasten lopen op de laatste 1,5 kilometer een vertraging van 3 kwartier op. Ik stel mijn beeld van het rustieke dorpse Moddergat faliekant bij.
De dag begint met handjes schudden, koffiedrinken en picknicken. Niet op de dijk. Het giet, de meervoudig te gebruiken zaal biedt uitkomst. En dan ontrolt het programma zich. Op naar de vogelkijkhut. Een vogelaar wordt overvallen door 20 kwetterende bloggasten. Ik zie met mijn toneelkijkertje heel veel vogels. Grote en kleine. Hij zegt dat hij met zijn telescoopkijker een krombekstrandlopertje ziet. Ik niet. We trekken verder. Bezoeken een paradijslijke woonstee, doorkruisen Friese wateren, eten lang en genoeglijk, zien de zon ondergaan en zitten rond het vuur. En worden moe van het praten, van het praten met elkaar (Nolens).
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ha Jan,
Leuke blog. Ondanks de salle polyvalente en het gepavoiseerde dorp blijven de feestvierders voor mij gewoon zuipende boeren die rotherrie maken. Dit type mens lijkt momenteel goed vertegenwoordigd in Nederland. Heeft er vast mee te maken dat Rutte Nederland heeft teruggegeven aan ‘de mensen’. Dat iemand vier jaar spaart en in die vier jaar niks anders weet te bedenken dan zijn centen uit te geven aan het met een fles bier in de hand door het dorp te raggen op een platte wagen onder begeleiding van konijnenmuziek vind ik ook weer wel iets amusants hebben. Als wolkelaar houd ik meer van stilte. Toegegeven, een volstrekt verwerpelijke linkse voorkeur.
Groet,
Peter