Ik was weer naar ballet. Gade was door Introdans uitgenodigd voor hun seizoensslot in de Arnhemse Schouwburg. Ik mocht mee. Het hoofdprogramma was onderhoudend met een superieure uitvoering van Le Sacre du Printemps. Ik had dit ballet eerder dit jaar al gezien en het was weer wondermooi. We zaten op het 2e balkon. Op het oog wat ver weg maar door die hoogte een prachtig zicht op de lijnen die de choreograaf Nils Christe heeft uitgelegd. Jammer dat zo’n laatste ballet dan vooraf gegaan moet worden door een onnozel toespraakje van mevrouw de voorzitter Jorritsma, waardoor de avond toch iets krijgt van de uitvoering van de lokale toneelvereniging in het zaaltje bij het dorpscafé. Wat mij betreft had ze beter haar partijgenoot Halbe Zijlstra gebeld, hem de kast uitgeveegd over zijn domme bezuinigingen en dat ons meegedeeld. Dan had ik van harte meegeklapt.
Voor het hoofdprogramma was er een voorafje in de kleine zaal. Een ballet en een film over de ‘making of”ervan. Het was het resultaat van samenwerking tussen Introdans en het Dr. Leo Kannerhuis, centrum voor autisme. Twee bewoners van dat huis, hun namen zijn met bewondering genoemd, Hermien Koolstra en Anton Roodzant en twee dansers van Introdans Aymeric Aude en Karin Lambrechtse dansen een choreografie van Adriaan Luteijn. Een kort ballet over het afbreken van muren, het contact krijgen met elkaar. En dat in een bewegingsidioom dat ook de ongeoefende dansers aankunnen. Het wordt daardoor geen aapjes kijken, maar het zien 4 dansers die elkaar verkennen en allengs van elkaar gaan genieten, zoals mensen van elkaar kunnen genieten. 4 kamerbewoners, die niet alleen de deur openzetten, maar letterlijk de muren afbreken. Ik wordt ontroerd, zeker door Anton en Hermien, die hun ziel en zaligheid in de uitvoering leggen.
Als we de parkeergarage uitrijden, moet ik remmen voor een auto die door een oplichtend display laat zien dat hij van de politie is. Voor hem rijdt een auto met een AA-nummerbord. Prinses Margriet op weg naar huis. Ze was er ook bij en zal net als wij ook wel een vrijkaartje hebben gehad.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Anton is mijn broer die ik nog nooit gezien heb, omdat ik hem niet mag zien, jammer dat alles wat ik lees over autisme voor mij verborgen blijft.
Mijn zus tineke en ik Joke missen het contact met Anton.
Ik ben wel verheugt om te lezen dat het goed met hem gaat.
Vriendelijke groeten.
Joke Spruit-Roodzant.