Vrijheid

Van mij mag iedereen geloven wat hij of zij wil. En ik zal zijn of haar overtuiging respecteren. Zelfs als ze mij op zondagochtend  uit bed bellen. Natuurlijk is respecteren iets heel anders dan waarderen. Maar iedereen mag denken wat hij wil. Hoe onnozel, kwaadaardig, van de pot gerukt,  ik dat soms ook vind. Dus van mij geen goed woord voor het veroordelen van de genegenheid tussen mensen van het zelfde geslacht, ook niet maar het geringste blijk van instemming met het uitsluiten van vrouwen voor wat dan ook of het verbieden van voorbehoedsmiddelen. Respecteren is volstrekt geen synoniem voor tolereren.
Ik ben wat genuanceerder over het rituele slachten. Van mij mag iedereen zijn schaap slachten zoals hij dat wil. De discussie over ritueel al dan niet verdoofd of bedwelmd slachten: lariekoek. Er is geen diervriendelijke methode van slachten. Dood is dood. Ik moet nog wel eens denken aan het varkentje dat destijds stond afgebeeld op de zakjes vleeswaar bij onze slager. Een mes en vork in zijn achterste en een brede glimlach.  Hiep, hiep, hoera roepend de dood tegemoet. Het stukje vlees op mijn bord blijft gewoon een stukje van een dood beestje, smakelijk toebereid. Al is er 100x Allah is groot geroepen op het moment dat het vlijmscherpe mes de keel doorklieft of aan alle wetten in de Talmud en Torah door de o zo koosjere ‘shochet’  is voldaan. En als je helemaal niet van slachten houdt dan mag je van mij vegetariër zijn, veganist zelfs. Ook daar ben je wat mij betreft helemaal vrij in en ik mag daar van vinden wat ik vind. En dat op geen enkele religieuze grondslag. Gewoon, omdat ik het vind. Dat heeft dan weer alles te maken met vrijheid van meningsuiting. Het lijkt soms wel een wedstrijdje tussen de vrijheid van godsdienst en die van meningsuiting, waarbij ze elkaar al dan niet ritueel lijken af te slachten.