Stip-stip

In Umberto Eco’s ‘De Begraafplaats van Praag’ wordt veel gegeten. De hoofdpersoon (of -personen, maar dat is alleen duidelijk voor wie het boek las) zoekt geregeld de beste restaurants op en  Eco laat hem dan gedetailleerd vertellen hoe de schotels die genoten werden, heten en samengesteld zijn. Gisteravond aten wij op zijn Eco’s, omdat ik nu beschrijf wat Gade ter gelegen van het bezoek van W. en F. bereidde. We begonnen met conchiglie ripiene, gevulde pastaschelpen met ricotta, spinazie en blokje uitgebakken spek, opgediend op een bedje van tomatensaus. Het hoofdgerecht was abbacchio alla Romana, geroosterde lamsbout met ansjovisfilet zoals ze dat in Rome maken. We eindigden met chocolate fudge brownie ice cream van Ben & Jerry’s. Het voor- en hoofdgerecht kwam uit Gade’s favoriete kookboek Cucina Maria, het toetje hadden we gewonnen met de Postcodeloterij: de wijkijsprijs! Natuurlijk was er koffie met een digestieve tot slot. De maaltijd was voortreffelijk, het gezelschaap aangenaam.
Bij het hoofdgerecht maakte ik weer eens een val door de tijd mee. Door iets wat je hoort, ziet of ruikt schrompelen de jaren in een en ben je zo maar weer tientallen jaren terug. Mij overkwam dat bij het hoofdgerecht. De verrukkelijk klaargemaakte lamsbout, die eerst in 10 minuten dichtgeschroeid was, 30 minuten afgekoeld en toen 90 minuten in de oven zacht geroosterd was,  werd begeleid door een saus van het braadvocht met 150 cl. witte wijn. Het werd geserveerd met een frisse gemengde sla en wat brood. En toen gebeurde het. Toen ik het brood in de saus doopte. De smaak, maar meer nog de textuur van het gesopte brood zorgde er voor dat er weer een woord mijn herinnering binnen zeilde: stip-stip. En ik zat weer in de ouderlijke keukenhuiskamer, waar we witbrood in goede vleesjus dompelde. Stip-stip noemden we dat gerecht. Ik kan me niet herinneren of er dan ook vlees bij was , of dat we dat aten een dag nadat vlees op het menu had gestaan en de overgebleven jus met brood nu als een vleesvervanger diende. Mijn ouders hadden het namelijk niet zo breed dat er elke dag vlees op tafel kwam. Maar stip-stip was toen hoe dan ook feesteten voor een 7-jarige, net zoals de lamsboutsaus met brood voor een 65-jarige nu.