Uitgelezen

Van tijd tot tijd spreek ik met zoonlief af voor een lichte lunch in de stad. Normaal zie ik hem bij elke thuiswedstrijd van N.E.C. waar wij naast elkaar zitten. Goed voor het vader-zooncontact. Maar de competitie ligt stil, dus is een lunchafspraak een goed alternatief. Zo blijf je van elkaars wel en wee op de hoogte. Maandag hadden we weer een afspraak op een zonnig terras.
Als we allebei onze tosti op hebben en ook het tweede kopje koffie is genuttigd, gaat  ieder weer zijns weegs. Ik loop nog even bij mijn boekhandel binnen. Ik wil een boek kopen voor de treinreis naar Enschede, die ik de daags erop (vandaag dus) maak. Ik ben wel in twee boeken bezig, maar het een is te dik om in de trein mee te zeulen en in het ander ben ik al zover dat ik het voor Zutphen al uit denk te hebben. Ik raak in gesprek met de boekverkoper en hoor van de grote reorganisatie die zijn keten weer te wachten staat. Het hoofdkantoor zal de dans ontspringen, maar in de winkels zal fors gesneden worden. Minder personeel, meer eenheidsaanbod. Het boekenvak verschraalt. Hij en ik beschouwen waar het aan zou kunnen liggen. De mensen houden hun geld langer vast. Er lijkt minder gelezen te worden en net als we het e-boek niet de schuld geven komt een mevrouw om uitleg van dat fenomeen vragen. Aan mij is zo iets niet besteed. Ik wil een boek kunnen voelen en ruiken. Ik kies voor de nieuwe roman van Thomas Verbogt ‘Perfecte stilte’. Hij  kreeg een milde recensie in de NRC. De boekverkoper vertelt dat Verbogt aanstaande zaterdag komt signeren. Ik zeg dat ik even langs zal komen om hem te zeggen dat ik het al uit heb. 204 pagina’s in 4 uur treinen, dat moet lukken. En we praten nog even verder over boeken. Het boek dat ik net kocht was het best verkochte item  in zijn winkel de afgelopen week. Op de plaatsen 2 tot en met 5 staan boekenbonnen in verschillende waardes. We geven kennelijk  meer boeken cadeau, dan dat we ze lezen.