Duys

Ik weet niet meer wanneer wij thuis televisie kregen. Het kon best eens zijn dat dat in 1965 is geweest. Mijn ouders waren toen 40 jaar getrouwd en mogelijk hebben de kinderen gezamenlijk hutje bij mutje gelegd en een tv als huwelijkscadeau gegeven. Ik herinner het mij niet meer en er is ook niemand meer aan wie ik het kan vragen. De ontvangers en de rest van de gevers zijn inmiddels allemaal overleden. Voordat mijn vader en moeder zelf een toestel hadden, gingen we vaak gedrieën, ik woonde nog thuis, bij mijn broer en zijn vrouw kijken. Die hadden al kort na hun trouwen een tv. Het was in die tijd nog dat de hele familie op de donderdagavond bij hen ging kijken, want dan was er toneel op tv. Hun kleine huiskamer werd dan een soort propvolle toneelzaal met 2 of 3 rijen stoelen.
Die gedachten kwamen terug bij het kijken naar de 1.000e uitzending van ‘De week draait door’. Een vreemd eerbetoon aan Willem Duys en zijn fabelachtige programma ‘Voor de vuist weg’. Het was gisteravond een uurtje ‘o, ja-tv’. Tv van voor de afstandsbediening. maar die had je ook nog niet nodig. Er viel weinig te zappen met maar twee kanalen. Kanaal 4 was Nederland, kanaal 9 was Duitsland, via Langenberg. Vreemd dat je je dat weer wel herinnert.
Ik zag weer een aantal fragmenten terug. Duys met de krokodillen en de familie Adamo. Oude beelden die ik intussen al heel vaak heb zien langskomen en waarvan ik niet meer weet of ik destijds de uitzending zelf gezien heb of veel later de fragmenten in een programma gewijd aan de tv van toen. Duys en Mies Bouwman kwamen toen in de plaats van KRO’s Tierelantijnen en VARA’s Showboat. Radioprogramma’s waar ik voor op mocht blijven en waarvan de sfeer me beter bijgebleven is dan van menig tv programma nu. En ja, op zondagochtend heb ik ook heel vaak naar Muziekmozaïek geluisterd. Ook heel erg Duys, de Ivo Niehe van toen.