Ik kan mij niet voorstellen dat er niet ergens op de wereld iemand bezig is met het onderzoeken van de invloed op de taal van de pandemie. Vast zal er wel een taalkundige zijn die afstudeert, mogelijk zelf promoveert op een gedegen studie naar het gebruik van woorden die meer dan een jaar nu frequent voorkomen en daarvoor niet of nauwelijks gehoord werden. Zeg maar corona-woorden zoals pandemie zelf, maar ook teststraat, ic-capaciteit, RIVM, groepsimmuniteit, OMT, avondklok, Janssen en Janssen, mondmasker, onderliggend lijden, bijwerking, prikpost en dergelijke. Woorden die een verborgen bestaan leidden, maar waar nu de kranten vol mee staan en elk journaal mee lijkt te eindigen, als het er al niet mee begonnen is.
Een van de termen die voor mij onlosmakelijk met de tijd van nu verbonden zal blijven is coffee to go. Restaurants en cafés moesten noodgedwongen sluiten en ook al werden binnenruimten zo ingericht dat aan alle veiligheidseisen voldaan leek te worden, er mocht geen maaltijd meer geserveerd worden, geen biertje getapt en elke horecagelegenheid meldde op een zelf geschilderd bord dat zij door een open raam wel een coffee to go mochten serveren. Afhaalkoffie of meeneemkoffie leek de nationale drank te worden, de wankele kurk waarop de horeca zich probeerde drijvend te houden. En de creatieve ondernemer liet het niet bij koffie. De mens leeft niet van koffie alleen. Ik zag aankondigen van hutspot to go en zelfs gerenommeerde restaurants kalkten ‘ook afhalen‘ op hun ruiten en ramen. ‘Alleen afhalen‘ ware correcter geweest gelet op het advies in je eentje boodschappen te doen.
De sluiting van de horeca leek de doodslag te zijn voor mijn zaterdagse koffieclub. Maar wij lieten ons door een pandemie niet kisten en leiden een ondergronds bestaan. Vandaag spraken we weer af bij een terras op de voor ons gebruikelijke tijd van 11:00 uur. Even was het ons ontschoten dat de terrassen pas om 12:00 uur gasten mochten ontvangen. Het café schonk in papieren bekertjes wel coffee to go. Die dronken wij op het trottoir bij het terras. Voor een keer een coffee to go-club.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links