Fanmail

Ik schreef in de afgelopen jaren meer dan 3.600 blogjes, terloopse stukjes zonder houdbaarheidsdatum, maar zeker ook niet bedoeld voor de eeuwigheid. En in al die tijd is er zo’n 2200 keer op gereageerd. Namen mensen de moeite een korte reactie te schrijven. Soms kreeg ik dan het idee dat de stukjes meer dan alleen voor mij iets betekenden. Voor mij waren die stukjes van levensbelang. En dat zijn ze nog steeds. Deze mijzelf opgelegde verplichting geven zin aan mijn bestaan en ik verbaas mij er vaak nog over hoe die iets meer dan 300 worden mij bij de les houden. Grote woorden, misschien wel veel te grote woorden, maar ik vind het een plezierige uitdaging zo goed als elke dag achter mijn laptop te gaan zitten, een nog blanco pagina voor mij en soms geen idee waarover nu weer te schrijven. Maar het ene woord lokt het ander uit. Woorden die mij verrassen. Letters die elkaar vinden  en samen een woord, een zin, een alinea, een verhaal worden. En voor je het weet is er weer en stukje geschreven. De tikfouten eruit halen, vaak nog meer werk dan het schrijven zelf. En over de taalfouten heenlezen. En dan op de knop ‘publiceren‘ drukken. Weer een stukje af. En met die handeling geef ik wat ik schreef af. Alstublieft, doe er mee wat u wilt. Ik heb er aan gedaan wat ik kon, het is nu aan de lezer.
Sommige lezers ken ik bij name. Als ik hen ontmoet en iets over mijzelf vertel zeggen ze dat ze dat verhaal al kenden: gelezen in mijn blog.
Vandaag kreeg ik een mailtje van een mij verder onbekend iemand. Hij schrijft mij dat hij mij al jaren volgt en in Paterswolde woont, Paterswolde waar ik met Gade twee dagen was in het plaatselijke familiehotel. Graag had hij mij ontmoet. Hij schrijft verder: “Dan had ik u natuurlijk ook verteld waarom ik uw blog lees. Omdat het zo lezenswaardig is. U schetst een mooi en vertrouwelijk beeld van uw leven, uw ervaringen, opinies, uw relaties met anderen, uw gezondheid en de daaraan verbonden beperkingen. Aansluitend op uw blog, lees ik ook altijd Dossiermoddergat. Van uw neef. Doe ik ook al jaren. Evenzeer de moeite waard. Zo, nu weet u in ieder geval dat er in Paterswolde iemand woont die uw blogberichten op waarde weet te schatten. Dat laatste had ik u altijd al eens willen laten weten. Nu was er een mooie aanleiding. Ik hoop dat u nog veel gaat schrijven. Dan gaat het u voorspoedig. En dat wens ik u toe.”
Fanmail, ik kreeg fanmail!