Feest

Kerstmis, Pasen en Pinksteren zijn hoogfeesten. Om die naar behoren te kunnen vieren zijn er daarvoor niet een, maar twee dagen gereserveerd. De tweede kerst-, paas- en pinksterdag zijn nog steeds vrije dagen, althans voor de meeste mensen. Ook al neemt het aantal personen dat nog enige notie heeft van de oorspronkelijke betekenis van die feestdagen zienderogen af. De 24/7-economie slaat bressen in die drie extra vrije dagen. Toch zijn er slechts nauwelijks gehoorde betogen om  deze dag af te schaffen. Dat de viering van geboorte van Jezus, zijn verrijzenis en de zending van zijn apostelen iets met die dagen te maken is bij velen weggezakt, als het al ooit aanwezig is geweest. Maar een goed feest heeft tijd nodig. Het is toch niet helemaal voor niets dat bijvoorbeeld carnaval weliswaar maar één Vastenavond  kent, maar het feest is, als het weer door mag gaan, opgerekt tot drie dagen.
Met dat in het achterhoofd hebben we dit jaar voor het eerst het feest van de democratie uitgesmeerd over drie dagen. Vandaag is het de feitelijke feestdag, de dag van de verkiezingen. Maar de twee voorgaande dagen kon er ook al uitgebreid gevierd worden. Ik zag al als in een goede polonaise rijen wachtenden voor het stembureau staan. Een rij die nog extra lang leek doordat de choreografie van deze polonaise dit jaar een afstand van minimaal 1,5 meter tussen de feestgangers voorschrijft. En aan de vooravond van deze dag, in feite de derde verkiezingsdag, was er op tv de live uitzending van de buut van de leiders van de diverse aan het feest deelnemende partijen. Anders dan met dat andere driedaagse feest lukte het de sprekers niet om  echt grappig te worden. En van samen vieren en saamhorigheid was al helemaal geen sprake. Lang niet iedereen heeft gehoor gegeven aan de uitnodiging te komen meevieren. Aan het eind van de middag is ongeveer de helft van de feestgangers mee komen vieren.
En straks als de uitslag er is zullen er alleen maar winnaars zijn. Echte winnaars en de zelf verklaarde winnaars, dat zijn zij die minder verloren hebben dan gedacht. Want zo eindigt het feest meestal, krompraat, niet om aan te horen zonder een ’touche’ van het dweilorkest.