Maatregelen

Op dit moment wordt er in de tweede Kamer gesproken over het al dan niet meegaan met de door het Kabinet voorgestelde maatregelen op het virus buiten de deur te houden. Vooral nu er een Britse, Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse mutant de macht op onze eigen inmiddels al bijna zo vertrouwde oorspronkelijk Chinees virus lijkt over te nemen. In de persconferentie van vanmiddag (in Binnenhofjargon blijkt dat tegenwoordig een ‘persco’ te heten) kondigt de premier met nog kleine oogjes van te weinig slaap aan dat wat hem betreft er een avondklok komt die niet geldt voor aangelijnde hondenuitlaters. En ook het bezoekersaantal wordt, de Tweede Kamer-volente, per huishouden tot 1 (één) persoon per dag gereduceerd. Tot mijn grote genoegen worden de woorden van de MP (ook jargon) op beeldende wijze vertaald in het Doofs door de onvolprezen Irma. In mijn ogen is zij, de andere niet te na gesproken, toch de enige echte gebarentolk.
Voor vandaag hebben wij onze portie bezoekers al opgebruikt. Twee leden van onze Koffieclub komen niet alleen langs, maar ook aan. Toeval, maar gelukkig is onze keuken ruim genoeg om op anderhalve meter van elkaar te blijven. Onder een kop koffie bespreken we de voorgestelde maatregelen en vragen ons of hoeveel uitzonderingen er niet gemaakt zullen worden op de nauwelijks te handhaven avondklokvoorschrift. Er zullen toch heel wat mensen zijn die in de ‘verboden’ tijd zullen moeten reizen. Al pratend komen we zo terecht op de tijd van de oliecrisis. Een crisis die bestreden leek te kunnen worden door het invoeren van een autoloze zondag. Dat alles speelde in 1973. In die tijd maakte ik deel uit van een adviesraad rond de persoon van Kardinaal Alfrink die op een van de vergaderingen vertelde dat hij vanwege zijn werk nog al eens op zondag door het bisdom moest rijden om ergens voor te gaan. Maar op welke titel zou hij een ontheffing van deze maatregel kunnen krijgen? Smakelijk lachend vertelde hij dat op zijn vergunning om op zondag te rijden als ontheffingsgrond was aangegeven dat hij beschouwd werd als ‘artiest met attributen’. Waar een bisschopsmijter en -staf al niet goed voor zijn.