VERBIJSTEREND

Er was ooit een Romeinse keizer die zijn lievelingspaard officieel tot consul benoemde. En van een Nederlandse koning is het bekend dat hij graag in zijn blote niksje zich op het balkon van zijn Zwitserse hotelkamer liet aanschouwen. En zo zijn er nog talloze voorbeelden te geven van machthebbers wiens optreden niet altijd getuigt van wijs en tot voorbeeld strekkend inzicht. Misschien is dat ook wel eigen aan het bezitten van macht. Dat het ook gemakkelijk misbruikt kan worden. Vaak met desastreuze gevolgen. Van de andere kant, zo’n Romeinse keizer dat is al zo lang geleden en die exhibitionistische koning, ach geschiedenis. Verhalen die vertelt kunnen worden als een sprookje, zoals H.C.Andersen dat deed in de nieuwe kleren van de keizer.
Daaraan moest ik denken bij de de verbijsterende beelden die via CNN direct vanuit Washington DC gisteravond mijn huiskamer bereikten. Hoe een dolgedraaide menigte het parlement bestormde en het ritueel van een democratische machtsoverdracht verstoorde, nakauwend wat hun President hen zei te geloven. Dat hij,  the best ever,  de verkiezingen had gewonnen en dat de stemmen van hem gestolen waren. Tweeënzestig gerechtelijke uitspraken negerend dat de verkiezingen eerlijk en juist waren verlopen. Fake, fake, fake!  Dat was zijn commentaar. En dat gold de pers, de rechtspraak en verder iedereen die hem niet zinde.
Ik was getuige van  The fall of the American Empire. Een koningsdrama, waar een heel volk de dupe van is. Misschien wel meer dan een volk. De teloorgang van een wereldbeeld. Die avond brak er meer dan een ruit van een parlementsgebouw. Dat kan weer gerepareerd worden. Maar wat blijft is het litteken op de democratie, dat zal altijd zichtbaar zijn en blijven jeuken.
“We the people” zo begint de preambule bij de Amerikaanse Grondwet. Een volk, maar niet meer één wij. Daarvoor lijkt de verdeeldheid te groot, veel te groot.
Toespraken van Amerikaanse presidenten eindigen heel vaak met  “God bless America”. Dat is te hopen.