Kuierlatten

Ons huis staat op zijn kop. Op de begane grond staat al een week niets meer op zijn plaats. De vloeren zijn afgeplakt, wandkasten ingepakt in plastic. Ons huis, de keuken en de woonkamer lijken in niets meer op de gezellige vertrekken die het waren. Ze zijn schilderswerkplaatsen geworden. Het geluidsdecor bestaat uit het onophoudelijke gezoem van schuurmachines en de muziek van radio 358, het favoriete radiostation van de beide schilders. De enige troost is dat over een dag of tien het allemaal weer voorbij is en als de meubels dan weer op hun plaats staan en de boel strak in de lak zit het er weer voor tientallen jaren tegen kan. Maar voor nu is het even improviseren en is dat op zich ook weer niet onaardig.
Wie er geen lol aan beleefd is onze kat Harrie. Voor haar is het te veel herrie, te veel gedoe. Zij vindt haar heil elders en laat zich de hele dag niet zien. Normaal loopt zij op een dag steeds van binnen naar buiten, gebruikmakend van het kattenluikje, maar nu lijkt zij als van de aarde verdwenen. De eerste dagen verscheen zij weer als de schilders verdwenen, maar vrijdagavond komt ze niet naar binnen. Ons roepen en fluiten, het rammelen met haar snoepjesblik, het heeft geen effect. Harrie blijft weg. Gade en ik nemen aan dat al de veranderingen haar te veel zijn en dat zij voorgoed de kuierlatten heeft genomen. Met zwaar gemoed gaan wij slapen en proberen te wennen aan een leven zonder Harrie, die naar wij denken voorgoed vertrokken is.
Midden in de nacht voel ik haar pootjes over mij heen. Droom ik? Nee, Harrie is terug en wij voelen hoe wij aan die kleine zwarte rakker gehecht zijn geraakt.
Zaterdagochtend, Harrie eet zijn ontbijt en gaat zijn eigen weg. Even buiten wandelen. Denken we. De hele dag geen Harrie te zien en ook ’s avonds niet. Harrie is weer weg. Nu echt definitief denken we. We slapen er slecht van. Harrie lijkt weg. De ochtend breekt aan. Geen Harrie. “Zou zij niet op jouw werkkamer kunnen zitten?”, suggereer ik. Gade gaat kijken. Zij vindt Harrie opgesloten in de logeerkamer. Heeft daar bijna 24 uur vast gezeten. Harrie beloont ons met kopjes geven. Wij blij.
Harrie is weer buiten aan het wandelen, benieuwd of hij vanavond nu wel gewoon binnenkomt en zich niet verstopt. Dat is niet goed voor onze gemoedsrust.