Politiek

Op dit moment is de vergadering van de Tweede kamer voor twee minuten geschorst. De voorbije uren heb ik de debatten gevolgd over hoe de politiek tegen het virus aankijkt. Het was niet anders dan anders. Er werd vooral voor eigen parochie gepreekt en via soms meer, soms minder steekhoudende interrupties probeerden de dames en heren afgevaardigden elkaar te slim af te zijn en riepen daarbij de hulp in van Fatima en Ahmed, van Henk en Ingrid  om hun argumenten kracht bij te zetten en daarmee het idee te geven dat men oprecht bezorgd was  voor iedereen, ook voor Roelof en Klaaske uit Staphorst aan wie het volgens de afgevaardigde Van der Staaij toch niet verweten kon worden dat een te volle kerk voor een piek aan besmettingen had gezorgd. Naast deze zes personen werd er vaker iemand ten tonele gevoerd om het eigen betoog te illustreren. Geert Wilders was zelfs helemaal naar Schiedam afgereisd met een bos bloemen en wat bonbons om daar een oude mevrouw te te troosten die hem in een handgeschreven brief had duidelijk gemaakt dat zij opzag tegen het moment dat een geplande operatie toch weer uitgesteld zou worden. Klein persoonlijk leed etaleren voor eigen politiek gewin. Waar alle ellende aan te wijten was werd in de loop van zijn bijdrage en latere interrupties glashelder. Als Asscher toen hij vice-premier was ( Opa vertel nog eens over vroeger) niet die karrevrachten buitenlanders (lees niet-westerse allochtonen) had toegelaten dan waren nu de IC’s niet vooral door dat soort mensen bevolkt. Knap hoe sommige politici elk probleem zo eenduidig kunnen versimpelen zonder een echte oplossing aan te dragen of te suggereren. De hele middag denderde de suggesties over elkaar heen met als terugkerend thema  “waarom niet?” Iedere spreker lijkt het beter te weten dan de ander. De een vindt dat het vliegen verboden moet worden, de slachthuizen dicht moeten, de ander wil vaart achter de snelle test zetten zodat evenementen en verjaardagen weergevierd kunnen worden. Wensen, wensen ,wensen. Maar oplossingen? Tsja, politiek hè.