Fotografe

Het is nu al weer bijna drie jaar geleden dat er in De Gelderlander een paginagroot interview met mij verscheen. De journalist Geert Willems sprak met mij ter gelegenheid van het laatste Nimweegse dictee dat ik negentien jaar lang schreef en samen met Ronald Migo presenteerde. Het artikel dat de titel meekreeg “De geest van een dartele haas”ging vergezeld van een aansprekende portretfoto van mij. Een foto die mij nog steeds bevalt.
Een paar weken geleden krijg ik een telefoontje van Geert Willems. In zijn krant zijn ze op zoek naar de Nijmeegste en spreken daartoe elke week met een (on)bekende Nijmegenaar en in dat kader nodigt hij mij uit voor een interview. Ik vraag me af waarom ik uitgenodigd wordt. Het kan toch niet zo zijn dat de spraakmakende Nijmegenaren op zijn, dat ik nu weer gevraagd wordt. Bovendien vind ik dat ik weinig meer te vertellen heb nu ik mij steeds meer uit het sociale leven terug trek. En wat ik nog wel te zeggen heb is vaak terug te lezen in mijn zo goed als dagelijkse blog waar er in de voorbije tien jaar zo’n 3.700 geschreven zijn. Geert vleit mij door op te merken dat een serie over Nijmegen niet zonder mij kan. Een argument dat hij naar alle waarschijnlijkheid bij alle kandidaten gebruikt.
We maken een afspraak. Vanochtend staat hij pompt op het afgesproken uur voor de deur. Tot mijn verrassing is hij vergezeld van een in mijn ogen jonge vrouw. De fotografe, wier naam mij op dat moment niet beklijft. Geert deelt mij om mij onbekende reden direct mee dat zij ook al 40+ is. Ik neem het voor kennisgeving aan. Wij installeren ons in mijn werkkamer en ik serveer koffie. Het wordt een plezierig gesprek. Ik praat, Geert schrijft, de fotografe luistert. Zo zijn we samen meer dan een uur bezig. Mijn driewieler komt geregeld ter sprake. De fotografe stelt dan ook een foto van mij op dat voertuig voor. Haar wens is mij een bevel. Meer dan uur is zij bezig mij met en zonder reflectiescherm of flits te fotograferen. Ik moet blij, serieus, ontspannen, stoer, glimlachend, streng kijken. Ik voldoe braaf aan haar verzoek. De journalist is allang weer naar elders, de camera klikt en klikt en klikt.
Het zit er op. Met een elleboogje nemen wij afscheid.
Op Internet zoek ik naar haar naam. Sara Donkers. Mooi werk staat daar van haar. Maakt mij nieuwsgierig naar mijn foto. Geert Willems zal er best een mooi verhaal bij maken.