Beschaving

Ik ben halverwege de roman ‘Beschaving’ van Laurent Binet. Om precies te zijn ben ik op pagina 189, nog 173 bladzijden te gaan. Ik ga dat wat ik tot nu toe heb gelezen niet na vertellen. Niets vervelender dan dat. Ik citeer een stukje van de flaptekst: ” In Beschavingen gaat Binet aan de haal met deze hypothese: de laatste Inca Atawalpa sterft niet door toedoen van de Spanjaarden maar zet voet aan land in het Europa van Karel V. (…) Binet herschrijft, en speelt met de wereldgeschiedenis en laat zien welke rol intrige en toeval spelen in wat wij doorgaans als vaststaand, als beschaafd, beschouwen.”
Het is spannend Binets relaas te volgen over de gefantaseerde omkering van de geschiedenis waarbij Spanjaarden niet de kolonisator worden, maar de gekoloniseerden. Het is bij het lezen even wennen aan al de Azteekse  vaak schier onuitspreekbare namen, maar het is boeiend om hun tocht door het Iberische schiereiland te volgen. Hoe anders zou de wereld er hebben uitgezien als Binets fantasie werkelijkheid zou zijn geworden.
Dat zet mij aan het denken, aan wat onze beschaving op dit moment nog waard is. Van alle kanten krijgen we te horen dat we zullen moeten leren leven in een nieuw normaal. Een nieuw normaal waarin we hopen te kunnen overleven, geteisterd  niet door de inval van een buurland, of een van de wereldmachten, maar gekoloniseerd worden door een zoals het lijkt voorlopig nog ongrijpbaar virus. Een virus dat niet één volk in bedwang houdt, maar heel de wereld naar zijn pijpen laat dansen. Een virus dat niet alleen mensen aantast, ziek maakt, laat sterven, maar dat een hele maatschappij ontwricht, vernietigt. Een maatschappij die wankelt, zich wanhopig verzet en het denkt te kunnen redden met handen wassen, anderhalve meter afstand bewaren, thuisblijven en mondmaskertjes. Het virus is aan de macht, teistert een beschaving die op zijn laatste benen loopt. Ooit hoopte ik dat de verbeelding aan de macht zou komen, hoe anders lijkt het nu. Het virus spaart niets en niemand, gaat niet voorbij aan de economie, de kunst, cultuur, het leven. Lijkt, naar ik denk, onstuitbaar in zijn vernietigingsdrang.
Ik ben pas halverwege  het boek van Binet. Ik weet nog niet hoe hij het laat aflopen. Wat er overblijft van de beschaving. Ik lees verder in de hoop dat ik het helemaal mis heb.