Schutting

De nieuwe buurman woont er nu ongeveer een jaar. Maar in dat jaar is er niets gebeurd dat van ‘de nieuwe buurman’ gewoon ‘de buurman’ had kunnen maken. De nieuwe buurman heeft vast geen model gestaan voor de buurman in het gezegde ‘Beter een een goede buur, dan een verre vriend’.
Toen de nieuwe buurman er net woonde sloopte hij rigoureus de paar meter oude schutting tussen zijn erf en het onze. Verderop ontbrak al jaren lang een afscheiding. In goed overleg met de vorige bewoners was dat zo afgesproken. Dat gaf wat visuele ruimte, maar de nieuwe buurman wilde graag een schutting. Hij leek even te vergeten dat over zo’n gemeenschappelijke erfafscheiding ook even samen gepraat moet worden. Wij hielden het er maar op dat hij nog moest leren wat het was een buurman te zijn, een kwaliteit dit niet iedereen van nature gegeven.En zo constateerde wij op zekere dag dus dat de oude en wat gammele schutting verdwenen was. Met veel geweld werd ook de rest van zijn tuin omgeploegd en werden zes, zeven immense zakken met scherp zand in zijn tuin getakeld. En gebeurde er verder niets. Een kale achtertuin, met zakken zand als een postmoderne installatie en voor de buurtkatten de meest ideale bak die je je maar kunt voorstellen.
Onlangs vond Gade en de buurvrouw van de andere kant van de nieuwe buurman het genoeg. De buurman was voor een strakke afscheiding als vervanging van het pastorale schapenhek aan de ene kant en invulling van een ontbrekende grens aan onze kant. Hij stond op een hoge schutting bij zijn beide voorlopig alleen in zijn gedachte bestaande terrassen en gruwde van iets wat ook maar op en meer natuurlijke afscheiding kon lijken. En zoals altijd in dit goede land gebeurt kwam er een compromis uit. Stuk hoge schutting dat overgaat in een veel lager hek. Prima.
Vandaag is er begonnen met de voorbereidingen van het plaatsen van een en ander. Het piket is uitgezet en de staande balken liggen inmiddels in de tuin te wachten op verdere plaatsing. Er wordt aan gewerkt!