Ochtendgloren

Slapen is een van mijn favoriete bezigheden. Ik ben er ook erg goed in. Slapeloze nachten zijn een mij zo goed als onbekend fenomeen. Ooit toen ik met werken nog mijn geld moest verdienen kon het wel eens gebeuren dat ik midden in de nacht geplaagd werd door de gedachte dat ik nog het een en ander moest doen. Dan wilde het wel eens gebeuren dat ik de warme sponde verliet om in het holst van de nacht een lijstje te maken van taakjes die nog op mij leken te wachten. Meestal was het schrijven van zo’n lijstje voor mij slaapmiddel genoeg. De volgende ochtend bleken het vaak futiliteiten te zijn waar ik me druk over gemaakt had. Nu hoef ik mij bijna nergens meer druk over te maken. Natuurlijk doe ik dat nog wel eens. Volkomen onterecht, maar het heeft nauwelijks invloed op mijn slaapgedrag. Als ik naar bed ga zet ik de radio aan op een stand dat die na vijftien minuten er het zwijgen  toe doet. Zelden dat ik wakend dat kwartier vol maak. Vaak is het zo dat ik al slaap als mijn hoofd het kussen raakt. Dan begint de nacht die voor mij meestentijds gelardeerd is met een kleurrijk palet aan dromen, die ik naar zeggen van Gade niet alleen stil in mijn hoofd beleef, maar ook vorm geef door onverstaanbaar gemurmel en soms drukke armbewegingen. Die  zorgen er voor dat de zaken die op het nachtkastje staan er van afgeveegd worden en ik ze bij het ontwaken op het slaapkamermatje voor mijn bed aantref, mij afvragend hoe ze daar terecht zijn gekomen.
Zo gemakkelijk als ik inslaap, zo moeilijk heb ik het bij het wakker worden. Het is met de grootste moeite dat ik mij aan Morpheus armen ontworstel. Op dat moment heb ik alleen maar de wens nog lang, heel lang te blijven liggen.Het ochtendgloren kan mij gestolen worden. Maar meestal is er geen ontkomen aan en is er een zelf aangegane verplichting die noopt op te staan, de gordijnen opzij te schuiven. Altijd te vroeg, veel te vroeg.