100

De kogel is door de kerk of liever gezegd de voet is van het gaspedaal. Ik zag hoe vandaag in een persconferentie premier Rutte aankondigde dat binnenkort overdag de maximum snelheid op 100 km/u komt. Ik vond dat hij er maar benepen uitzag en met een heel zuinig stemmetje de voor een oprechte liberaal zo vermaledijde maatregel wereldkundig maakte. En waar hebben we het nu helemaal over?
Stel nu eens dat ik naar Maastricht moet. Dat is van hieruit 137 kilometer. Als ik dat met een constante snelheid van 130 km/u uur zou kunnen doen, wat op zich natuurlijk al godsonmogelijk is, want er is altijd wel een vrachtwagen die een andere gaat inhalen en niet alle verkeerslichten staan op groen, zou die reis mij 63 minuten kosten. Zou ik niet harder rijden dan 100 km/u en ook die snelheid constant kunnen aanhouden, tweede godswonder in een alinea,  dan was ik na 1 uur en 22 minuten in Maastricht. 19, ik zeg NEGENTIEN minuten later dan met die hogere snelheid. Inderdaad, waar hebben het nu helemaal over? Die negentien minuten tussen Nijmegen en Maastricht waren destijds de kroonjuwelen van de VVD, de vroemvroempartij. Natuurlijk wil niemand zijn kroonjuwelen kwijt. Denk maar eens aan de pijn die D66 leed toen de gekozen burgemeester slechts via een bindende voordracht van de raad als een armoedig residu van het oorspronkelijke plan overbleef. Maar het getuigt toch van politieke armoede als negentien minuten tijdswinst tussen Nijmegen en Maastricht -en dat alleen nog maar in optimale omstandigheden- het belangrijkste is dat je als partij je electoraat te bieden hebt. Een tijdwinst die ’s avonds en ’s nachts  ook nog niet eens wordt aangetast. En dan durft de premier ook nog te zeggen dat hij het zo rot vindt en dat we er voorlopig maar rekening mee moeten houden dat die 100 km/u staat en niet afgeschaft zal worden.
Gelukkig is het land waar de premier kan zeggen dat, citaat: “Dit is voor ons land een crisis van een ongekende omvang. Ik heb dat in mijn negen jaar in deze baan in deze heftigheid niet eerder meegemaakt”, einde citaat. Ach, jongen toch…