Het is al weer een heel tijdje geleden dat mijn kapper met zijn fiets gevallen is en zo ongelukkig terecht kwam dat het uitoefenen van zijn vak hem door tal van kwetsuren voorshands onmogelijk is geworden. Voor mij betekende dat het matje in mijn nek allengs langer en langer werd. Ik ging er, zeker van de achterkant, steeds meer uitzien als een wat verloederde Feijenoordsupporter. Mogelijk een wat onterecht beeld, maar een vergelijking geïnspireerd op het kapsel van destijds van John de Wolf.
Vandaag is het een regenachtige dag hier in de Cevennen. Dat is niet ongebruikelijk in deze tijd van het jaar. Maar dat verhindert Gade en mij niet er op uit te gaan en een stuk het meest ruige gedeelte van de streek in te trekken. In de stromende regen bezoeken we een klein dorp waar een paar jaar geleden een overstroming het er op liet lijken of er een bombardement had plaats gevonden. Nu nog is men bezig met het herstellen van de schade van toen. De zondvloed waar wij in lopen maakt het ons gemakkelijk voor te stellen hoe het er toen aan toe ging. Zeker als we even stoppen bij de cascade waar het dorp beroemd om is. Wij lunchen onverwacht heel lekker in het restaurant tegenover de waterval waar wij de enige gasten zijn en het personeel vooral doende is het binnendringende water buiten te houden.
In de straat waar mijn Neef en zijn vrouw nu wonen is ook een kapperszaakje. Mijn haar kan wel een knipbeurt gebruiken. Ik stap naar binnen en 20 minuten later weer naar buiten. Gewassen, geknipt en met een matje minder voor 15 euro.
