Musical

Vanochtend word ik wakker met een liedje in mijn hoofd. Dat is op zich niet ongewoon, meestal word ik wakker met een liedje in mijn hoofd en ook de dag door komen er tientallen deuntjes in mijn hoofd. Als er iets belangrijks of onbenulligs gebeurt klinkt er een liedje in mijn hoofd dat als ik goed nadenk op de een of ander manier een relatie heeft met die gebeurtenis. Ik weet dat ik daarin niet de enige ben, want bij Kinderen voor Kinderen is er zelfs ooit een liedje over gemaakt. Een wijsje over een liedje.
Het liedje dat vanochtend in mijn hoofd speelde nodigde mij zelfs uit om het luidkeels mee te zingen. Een uitvoering in de badkamer die de zang nog een extra luide, maar niet altijd even mooie galm meegeeft. Ik heb geen idee waarom ik nu net dit liedje zing. Het is een swingend slaapliedje uit de musical ‘De kleine Parade‘. Ik zag die musical in 1969 of 1970 in de Arnhemse stadsschouwburg. Het was het debuut van Joost Prinsen, net van de Theaterschool. Nog steeds kan ik na 50 jaar de meeste liedjes meezingen. En als ik daaraan terugdenk dan weet ik dat op dat moment ik een liefhebber van de musical ben geworden. Er zijn heel wat mensen die niets, maar dan ook helemaal niets met de musical hebben. Dat kan, maar ik begrijp het niet.  Ik kan mateloos genieten van die mengeling van muziek, dans en spel. En ik schaam me er niet eens voor. Ik deel die liefde met mijn Dochter. Samen zagen wij al heel wat musicals. Wederzijds geven wij elkaar voor onze verjaardagen de ander een gezamenlijk musicalbezoek cadeau. Het zijn er te veel om op te noemen. Van Les Miserables  tot Ciske de Rat en van Cabaret tot Hair. En steeds weer liet ik mij meevoeren in die paar uur amusement en verstrooiing.
Vandaag zag ik op You Tube een 50 jaar oud  filmpje van the making of  van de Kleine Parade en luisterde ook weer eens naar de LP. Ja, ik houd van die musical en een heleboel andere.