kleine lettertjes

Op de meest onverwachte plaatsen in ons huis kun je tegen stapeltjes boeken aanlopen. De boekenkasten zijn te klein geworden of misschien is het wel zo dat we gewoon te veel boeken kopen. Dat laatste komt ook doordat wij onze crowdfunding-investering in een mooie lokale boekhandel hebben laten uitbetalen in boekenbonnen die wij in die winkel kunnen gebruiken. Dat voelt rijk aan, zo’n riant bedrag aan bonnen.
Het is ook vakantietijd en dat lijkt ook een uitgelezen (sic) moment om de boekenvoorraad aan te vullen en wat leesvoer voor de komende tijd in te slaan. Op naar de boekhandel. Ik zelf schaf de nieuwe biografie van Joop den Uyl door Dik Verkuil aan. Liever had ik gezien alle commentaar daarop eerst die van de al een paar jaar gelden verschenen biografie door Annet Bleich gekocht, maar die is in herdruk. Van mijn aardige boekverkoopster hoor dat die weer verkrijgbaar is op 3 augustus 2022. Het duurt me te lang om daarop te wachten. Ook in de antiquarische afdeling is dit boek niet meer te verkrijgen. Wel loopt Gade daar tegen een bundeling van drie romans van Louis Paul Boon aan. Ooit uitgegeven door de Nederlandse Boekenclub, intussen al een paar keer van naam veranderd. De drie boeken zijn samen goed voor 450 pagina’s. Vierhonderdvijftig bladzijden met voor mij veel te kleine letters op een overvolle bladspiegel. Gade vindt dat ik toch kennis moet nemen van zijn werk  en biedt zelfs aan dat voor mij voor te lezen. Ik wijs haar op de twee boeken die zij gekocht heeft en ook op lezen wachten. De voorleestijd zal ten koste van haar eigen leestijd gaan, tijd die ik haar van harte gun.
Blijft dat ik toch opzie tegen het lezen van zoveel kleine lettertje. Kleine lettertjes die ik in polissen en dergelijke meestal maar voor kennisgeving aanneem.
Leesbrillen liggen bij ons thuis meestal op een plaats waar je ze niet verwacht en niet nodig hebt. Voor Louis Paul Boon heb ik voor de zekerheid maar een nieuwe aangeschaft.