Agenda

Ik ben overgestapt. Tot voor een paar dagen geleden gebruikte ik mijn papieren agenda om de sporadisch afspraken die ik heb vast te leggen. En het bevalt mij zeer dat ik de witte pagina’s alleen maar zie toenemen. Rust in het bestaan, ik kan er geen genoeg van krijgen. De enkele afspraak die ik heb leg ik nu vast in mijn agenda op mijn i-phone. Een agenda die vooral bestaat uit een aantal vaste afspraken zoals mijn twee keer per weekse zwemuurtje en mijn veertiendaagse koorbezoek. Maar werkafspraken heb ik niet meer. Hooguit dreigt af en toe een deadline voor een te schrijven stukje tot enige activiteit te manen. Maar voor de rest zijn het bezoeken aan de diverse therapeuten en behandelaars.
Het is nog even oefenen om alle faciliteiten die de e-agenda biedt ten volle te benutten. Maar oefening baart kunst. Met gemak kan ik vaste afspraken tot in de eeuwigheid door plannen. Ik hoef maar op een mogelijkheid te drukken en mijn agenda rekent een afspraak om naar eenmalig of dagelijks of wekelijks of maandelijks. Zo weet ik nu al dat ik op woensdag 13 maart 2030 koorrepetitie heb en dat mijn dochter op die dag 55 wordt. Die wetenschap geeft overigens geen garantie dat ik dat ook werkelijk zal meemaken, zo geavanceerd werkt de app nu ook weer niet.
Een van de charmes van een papieren agenda, het terugbladeren, zal ik wel gaan missen. In een van mij bureaulades bewaar ik al mijn agenda’s vanaf 1985. Zo kan ik nog zien welke afspraken ik had op 13 maart 1985 en dat die avond een door mij geschreven plan over vredes- en ontwikkelingssamenwerkingsbeleid in de Gemeenteraad aan de orde kwam. Al bijna vergeten dat gemeenten zich in die tijd daar nog mee bezig hielden. Drieëndertig agenda’s, bijna de helft van mijn leven samengebald in handzame boekjes vol met mijn eigen hanenpoten, nu al soms niet meer te lezen of te begrijpen. Een handleiding voor mijn biografie, die ik niet zal schrijven.