Spelletjes

Ergens in huis, in een verborgen hoekje staan nog de dozen met spelletjes. Al jaren lang staan ze daar te verstoffen en niets te doen. Ze staan niemand in de weg, maar ze zijn zo goed als vergeten.
Het is Tweede Pinksterdag. De familie zoekt elkaar op, iets wat de laatste weken steeds vaker gebeurt en de komende weken, misschien maanden wel niet minder zal worden. Gade heeft gezorgd voor een mooie Pinksterbrunch. Binnen staat de tafel voor negen gedekt, maar het weer wordt milder en milder en dan is de tuin een meer dan aantrekkelijke plaats om het geheel daar naar toe te verplaatsen. De zonnewarmte koestert ons. Net als het met het gezin bij elkaar zijn. Het is zo’n kostbaar moment waarvan we van elkaar precies weten wat we zouden willen zeggen, maar we hebben daar geen woorden voor nodig. We begrijpen elkaar ook zo wel.
En dan komen de spelletjes ter sprake. Niemand weet hoe zo’n onderwerp aan de orde komt. Misschien omdat we ons weer willen herinneren hoe het ooit was en de wereld er vriendelijk uitzag.Vroeger werd er heel wat afgespeeld. Na het eten speelden Ex, ik en de kinderen een spelletje. Barricade, Scotland Yard, Cluedo, Sagaland, Dr. Bibber. Later speelden wij Scrabble, Risk, Kolonisten van Katan en Triviant.  En ver voor dat alles speelde ik, zelf nog een kind,  Ganzenbord, Paardenrace met dobbelstenen en een voetbalspel. En Halma en dammen. Kostbare spelletjes uit mijn eigen jeugd, zo vaak gespeeld dat de spelletjesdoos met plakband nog net een beetje bij elkaar gehouden werd.
Dochterlief heeft nog steeds wat met spelletjes. Zij gaat met Gade naar de verborgen plek in huis waar de dozen staan. Ze maakt haar keuze. Van een paar vindt zij dat die gewoon bij mij moeten blijven, die horen bij mij. Dat is goed, maar ik denk niet dat ik ze ooit nog zal spelen. En vast geen Ganzenbord. Vakje 58 is al veel te dichtbij.