Elite

Wat is er toch mis met de elite dat iedereen (bij wijze van spreken dan) er te hoop tegen loopt? De elite lijkt niets goed meer te kunnen doen. De elite is, zeker als je een geel hesje aantrekt, de schuld van alles. Van het inkomensverschil tussen rijk en arm, tussen man en vrouw, is schuld aan de hoge benzineprijzen, niet functionerend openbaar vervoer, corrumperende overheden. Als je heel goed luister hoor je in de verte al hoe door de massa de schavotten in elkaar worden getimmerd waarop, als deze horde het helemaal voor het zeggen krijgt zij zullen afrekenen met die zo vermaledijde groep. Een nieuwe revolutie gloort. Maar het is een ideeënloze revolutie, niet gedragen door een ideologie. Een revolutie die niet ergens voor is, maar vooral in kreten weet te formuleren waar ze tegen zijn. Tegen Europa, tegen immigratie, tegen asielzoekers, tegen de gevestigde orde. En al die tegens zouden dan een stevig fundament moeten vormen onder een nieuw bestel, terwijl het niet meer zijn dan onbestemde gevoelens?
Destijds behandelde wij op de Academie (elitaire instelling uiteraard) ‘Opstand der Horden’ van Ortega y Gasset. Ik blader door Wikipedia en lees daar: “Ortega is kritisch over zowel de massa’s als de massamens. In het boek definieert hij de massamens als iemand die zichzelf ziet als gelijk aan ieder ander. De schrijver betwijfelde of de massamens in staat is om eigen baas te zijn. Ortega meende dat de uit de christelijk-grieks-romeinse humanitaire beschaving voortgekomen cultuur in een crisis is gekomen omdat de massamens de maatschappelijke macht heeft verkregen. Door het ontbreken van idealen zou de señorito satisfecho zich als een zelfvoldaan kind gedragen ten aanzien van de beschaving. Gebrek aan bescheidenheid, zelfkritiek en aan respect voor autoriteit geeft de massamens het gevoel van macht en zucht tot heersen. Dit zou gaan ten koste van de elite.”
Daar hoef ik niets meer aan toe te voegen. Een eliteloze maatschappij, wat voor goeds is daarvan te verwachten?